پایگاه داده ها (به طور خلاصه، «پایگاه»)، بانک اطلاعاتی، دادِگان یا دِیتابِیس (به انگلیسی: Database) به مجموعه ای از داده ها با ساختار منظم و سامان مند گفته می شود.
به اشتراک گذاشتن معماری حافظه، که در آن پردازنده های چند گانه را به اشتراک فضای حافظه اصلی، و همچنین به عنوان ذخیره سازی داده ها دیگر درمی آورند.
«پایگاه داده» اشاره به مجموعه ای از داده های مرتبط و ساختار یا سازمان است که دسترسی به این اطلاعات معمولاً از طریق «سیستم مدیریت پایگاه داده» (DBMS) متشکل از یک مجموعه یکپارچه از نرم افزارهای کامپیوتری است که اجازه می دهد تا کاربران برای ارتباط برقرار کردن با یک یا چند پایگاه داده ها و دسترسی به تمام اطلاعات موجود در پایگاه داده (اگر چه محدودیت ممکن است که دسترسی محدود به اطلاعات خاص وجود داشته باشد) را فراهم می کند. چگونگی این که توابع مختلف که ورود، ذخیره سازی و بازیابی مقادیر زیادی از اطلاعات و همچنین ارائه برای مدیریت را نشان می دهد که این اطلاعات سازمان یافته است. از آنجا که از ارتباط نزدیک بین آنها، اصطلاح «پایگاه داده» است که اغلب معمولی استفاده می شود برای اشاره به هر دو یک پایگاه داده و DBMS استفاده می شود. خارج از دنیای فناوری اطلاعات حرفه ای، پایگاه داده مدتی است که اغلب برای اشاره به هر مجموعه ای از داده های مرتبط (مانند یک صفحه گسترده یا یک شاخص کارت) استفاده می شود. در این مقاله تنها با پایگاه داده ای که در آن اندازه و شرایط ضروری استفاده از سیستم مدیریت پایگاه داده مهم است سروکار داریم. دی. بی. ام. اس. اس موجود به توابع مختلف اجازه می دهد که مدیریت یک پایگاه داده و داده های خود را انجام دهد که می توان آن را به چهار گروه اصلی طبقه بندی کرد:
هم پایگاه داده و همDBMS مطابق با اصول مدل پایگاه داده خاص است. «سیستم پایگاه داده» اشاره جمعی به مدل پایگاه داده، سیستم مدیریت پایگاه داده، و پایگاه داده است. از لحاظ فیزیکی، سرورهای پایگاه داده کامپیوتر اختصاص داده شده است به برگزاری پایگاه های داده واقعی و اجرا تنها DBMS و نرم افزارهای مرتبط است. سرورهای پایگاه داده معمولاً از چند کامپیوتر، با حافظه و دیسک RAID مورد استفاده برای ذخیره سازی پایدار است..RAID ابرای بازیابی داده ها استفاده می شود اگر هر کدام از دیسک ها و یا. سخت افزار شتاب دهنده پایگاه داده، از طریق یک کانال با سرعت بالا به یک یا چند سرویس دهنده متصل شود، در محیط های پردازش تراکنش با حجم زیادی استفاده می شوند.. دی. بی. ام. اس در قلب اکثر برنامه های کاربردی پایگاه داده یافت می شود. دی. بی. ام. اس ممکن است در اطراف یک هسته چند وظیفه سفارشی ساخته شده برای حمایت از شبکه ساخته شده است، اما دی. بی. ام. اس. اس مدرن به طور معمول در یک سیستم عامل استاندارد وجود دارد. دی. بی. ام. اس. اس شامل یک بازار اقتصادی قابل توجه برای فروشندگان کامپیوتر و ذخیره سازی الزامات DBMS در برنامه های توسعه داده است. پایگاه داده ها و دی. بی. ام. اس. اس را می توان با توجه به مدل پایگاه داده (بازدید کنندگان) که آن ها را پشتیبانی می کند (مانند رابطه یا XML)، نوع (بازدید کنندگان) کامپیوترهایی که آن ها را اجرا می کند (از یک خوشه سرور به یک تلفن همراه) طبقه بندی کرد.
مفهوم پایگاه داده از دههٔ ۱۹۶۰ برای کاهش مشکلات فزاینده در طراحی، ساخت، و نگهداشت سسیستم های اطلاعاتی (معمولاً با تعداد زیادی کاربرِ نهایی همزمان، و با تعداد زیادی دادهٔ مختلف) ایجاد شده است. این مفهوم به همراه مفهوم سیستم های مدیریت پایگاه داده که دستکاری مؤثر و کارا به پایگاه داده ها را ممکن می کند رشد کرده است.
به اشتراک گذاشتن معماری حافظه، که در آن پردازنده های چند گانه را به اشتراک فضای حافظه اصلی، و همچنین به عنوان ذخیره سازی داده ها دیگر درمی آورند.
«پایگاه داده» اشاره به مجموعه ای از داده های مرتبط و ساختار یا سازمان است که دسترسی به این اطلاعات معمولاً از طریق «سیستم مدیریت پایگاه داده» (DBMS) متشکل از یک مجموعه یکپارچه از نرم افزارهای کامپیوتری است که اجازه می دهد تا کاربران برای ارتباط برقرار کردن با یک یا چند پایگاه داده ها و دسترسی به تمام اطلاعات موجود در پایگاه داده (اگر چه محدودیت ممکن است که دسترسی محدود به اطلاعات خاص وجود داشته باشد) را فراهم می کند. چگونگی این که توابع مختلف که ورود، ذخیره سازی و بازیابی مقادیر زیادی از اطلاعات و همچنین ارائه برای مدیریت را نشان می دهد که این اطلاعات سازمان یافته است. از آنجا که از ارتباط نزدیک بین آنها، اصطلاح «پایگاه داده» است که اغلب معمولی استفاده می شود برای اشاره به هر دو یک پایگاه داده و DBMS استفاده می شود. خارج از دنیای فناوری اطلاعات حرفه ای، پایگاه داده مدتی است که اغلب برای اشاره به هر مجموعه ای از داده های مرتبط (مانند یک صفحه گسترده یا یک شاخص کارت) استفاده می شود. در این مقاله تنها با پایگاه داده ای که در آن اندازه و شرایط ضروری استفاده از سیستم مدیریت پایگاه داده مهم است سروکار داریم. دی. بی. ام. اس. اس موجود به توابع مختلف اجازه می دهد که مدیریت یک پایگاه داده و داده های خود را انجام دهد که می توان آن را به چهار گروه اصلی طبقه بندی کرد:
هم پایگاه داده و همDBMS مطابق با اصول مدل پایگاه داده خاص است. «سیستم پایگاه داده» اشاره جمعی به مدل پایگاه داده، سیستم مدیریت پایگاه داده، و پایگاه داده است. از لحاظ فیزیکی، سرورهای پایگاه داده کامپیوتر اختصاص داده شده است به برگزاری پایگاه های داده واقعی و اجرا تنها DBMS و نرم افزارهای مرتبط است. سرورهای پایگاه داده معمولاً از چند کامپیوتر، با حافظه و دیسک RAID مورد استفاده برای ذخیره سازی پایدار است..RAID ابرای بازیابی داده ها استفاده می شود اگر هر کدام از دیسک ها و یا. سخت افزار شتاب دهنده پایگاه داده، از طریق یک کانال با سرعت بالا به یک یا چند سرویس دهنده متصل شود، در محیط های پردازش تراکنش با حجم زیادی استفاده می شوند.. دی. بی. ام. اس در قلب اکثر برنامه های کاربردی پایگاه داده یافت می شود. دی. بی. ام. اس ممکن است در اطراف یک هسته چند وظیفه سفارشی ساخته شده برای حمایت از شبکه ساخته شده است، اما دی. بی. ام. اس. اس مدرن به طور معمول در یک سیستم عامل استاندارد وجود دارد. دی. بی. ام. اس. اس شامل یک بازار اقتصادی قابل توجه برای فروشندگان کامپیوتر و ذخیره سازی الزامات DBMS در برنامه های توسعه داده است. پایگاه داده ها و دی. بی. ام. اس. اس را می توان با توجه به مدل پایگاه داده (بازدید کنندگان) که آن ها را پشتیبانی می کند (مانند رابطه یا XML)، نوع (بازدید کنندگان) کامپیوترهایی که آن ها را اجرا می کند (از یک خوشه سرور به یک تلفن همراه) طبقه بندی کرد.
مفهوم پایگاه داده از دههٔ ۱۹۶۰ برای کاهش مشکلات فزاینده در طراحی، ساخت، و نگهداشت سسیستم های اطلاعاتی (معمولاً با تعداد زیادی کاربرِ نهایی همزمان، و با تعداد زیادی دادهٔ مختلف) ایجاد شده است. این مفهوم به همراه مفهوم سیستم های مدیریت پایگاه داده که دستکاری مؤثر و کارا به پایگاه داده ها را ممکن می کند رشد کرده است.
wiki: پایگاه داده