لیلا اسفندیاری کجوری راد (۲۷ بهمن ۱۳۴۹، تهران - ۳۱ تیر ۱۳۹۰، گاشربروم ۲) کوهنورد ایرانی بود. وی در کوه گاشربروم ۲ سقوط کرد و جان خود را از دست داد.
۱۳۸۱ پیمایش کامل غار پراو به عنوان اولین زن
۱۳۸۱ تا ۱۳۸۶ صعود ده ها مسیر بر دیواره های علم کوه، بیستون، لجور، یافته، اخلمد، صفه، زنوز، کلاهک ماکو و…
۱۳۸۵ صعود یخچال های سبلان و کسری
۱۳۸۶ صعود یخچال دره یخار دماوند به عنوان اولین و تنها زن ایرانی
اولین صعود دیواره علم کوه با منیره رفیعی نخستین صعود مستقل زنانه
۱۳۸۰ تا ۱۳۸۹ صعود زمستانه قله دماوند از مسیرهای مختلف
۱۳۸۰ تا ۱۳۸۷ پیمایش زمستانه خط الراس البرز
۱۳۸۶ سرپرستی نخستین گروه ایرانی و پیمایش کامل غار نمکدان، طولانی ترین غار نمکی جهان
۱۳۸۷ صعود به قلهٔ نانگاپاربات به ارتفاع ۸۱۲۶ متر و سرپرستی گروه
۱۳۸۸ پیمایش غارهای جیتا، سینک هول بلا و آلبرت در لبنان
۱۳۸۸ سرپرست برنامه اکتشاف غارهای میدان پرآو و اکتشاف غار میراث
۱۳۸۸ شرکت در برنامه بین المللی اکتشاف غارهای مگالایای هند به عنوان نماینده ایران
۱۳۸۹ شرکت در برنامه های اکتشافی غارهای انگرمینوسپیدان و غار جهان بین
۱۳۸۹ تلاش برای صعود قله کی ۲ دشوارترین کوه جهان و صعود به کمپ ۲ تا ارتفاع ۷۵۶۵ متری
۱۳۹۰ صعود به قله گاشربروم ۲ به ارتفاع ۸۰۳۵ متر و جان باختن در راه بازگشت از قله در اثر سقوط
لیلا در یک خانواده مذهبی و مرفه متولد شد. تعصب پدر موجب سخت گیری ها و محدودیت های زیادی در دوران نوجوانی و جوانی لیلا می شود. علی رغم علاقه وی به تحصیلات دانشگاهی در رشته حقوق، پدرش با این استدلال که در رشته حقوق مجبور است در محیطی مردانه کار کند، وی را وادار به تحصیل در رشته آزمایشگاهی میکروبیولوژی می کند. وی بعد از اتمام تحصیل و بازگشت به منزل از خانواده خود جدا می شود و خانواده اش (پدر خانواده) نیز وی را طرد می کنند. در سال های اولیه استقلال، وی از طریق تدریس خصوصی و کار در کارخانه دستمال کاغذی مخارج خود را تأمین می نمود. پس از اتمام دانشگاه در بیمارستان آبان مشغول به کار می شود. زمانی که تصمیم به صعود به نانگاپاربات می گیرد، وی موفق به جذب یک اسپانسر می شود و به این ترتیب از کار در بیمارستان استعفا می دهد و تا زمانی که در قید حیات بود، روزانه دست کم ۷ ساعت تمرین کوهنوردی، بدن سازی، شنا و سنگ نوردی را در دستور کار خود قرار می داد. وی آرزو داشت در کوهستان یا در غار جان خود را از دست دهد و از این رو به هم تیمی اش، سامان نعمتی که در حین صعود به قله نانگاپاربات جان خود را از دست داده بود، غبطه می خورد.
در یکی از شاخص ترین صعودهای خود موفق شد به قله دشوار نانگاپاربات صعود کند، صعودی که از سوی فدراسیون کوهنوردی ایران هرگز پذیرفته نشد. اما پس از مرگش بارها از این صعود یاد شد. وی همچنین در تلاش برای ثبت رکوردی جدید، قصد صعود به قله کی۲، دشوارترین قله جهان را داشت که به دلیل شرایط نامساعد جوی موفق به این کار نشد.در قطعه نام آوران بهشت زهرا تهران تندیسی به یاد وی ساخته شد.
او یکی از معترضان سال ۱۳۸۸ بود و در یکی از همین اعتراضات خیابانی از سوی بسیجیان با باتوم مورد ضرب و شتم قرار گرفت. لیدا اسفندیاری، خواهر لیلا، می گوید از او خواسته با افتخارات بین المللی اش «صدای مردم باشد» اما لیلا در جواب می گوید «خون من از خون بقیه هموطنانم رنگین تر نیست» و «روزی خواهد رسید که همه ما زنان ایرانی آزاد خواهیم شد».
۱۳۸۱ پیمایش کامل غار پراو به عنوان اولین زن
۱۳۸۱ تا ۱۳۸۶ صعود ده ها مسیر بر دیواره های علم کوه، بیستون، لجور، یافته، اخلمد، صفه، زنوز، کلاهک ماکو و…
۱۳۸۵ صعود یخچال های سبلان و کسری
۱۳۸۶ صعود یخچال دره یخار دماوند به عنوان اولین و تنها زن ایرانی
اولین صعود دیواره علم کوه با منیره رفیعی نخستین صعود مستقل زنانه
۱۳۸۰ تا ۱۳۸۹ صعود زمستانه قله دماوند از مسیرهای مختلف
۱۳۸۰ تا ۱۳۸۷ پیمایش زمستانه خط الراس البرز
۱۳۸۶ سرپرستی نخستین گروه ایرانی و پیمایش کامل غار نمکدان، طولانی ترین غار نمکی جهان
۱۳۸۷ صعود به قلهٔ نانگاپاربات به ارتفاع ۸۱۲۶ متر و سرپرستی گروه
۱۳۸۸ پیمایش غارهای جیتا، سینک هول بلا و آلبرت در لبنان
۱۳۸۸ سرپرست برنامه اکتشاف غارهای میدان پرآو و اکتشاف غار میراث
۱۳۸۸ شرکت در برنامه بین المللی اکتشاف غارهای مگالایای هند به عنوان نماینده ایران
۱۳۸۹ شرکت در برنامه های اکتشافی غارهای انگرمینوسپیدان و غار جهان بین
۱۳۸۹ تلاش برای صعود قله کی ۲ دشوارترین کوه جهان و صعود به کمپ ۲ تا ارتفاع ۷۵۶۵ متری
۱۳۹۰ صعود به قله گاشربروم ۲ به ارتفاع ۸۰۳۵ متر و جان باختن در راه بازگشت از قله در اثر سقوط
لیلا در یک خانواده مذهبی و مرفه متولد شد. تعصب پدر موجب سخت گیری ها و محدودیت های زیادی در دوران نوجوانی و جوانی لیلا می شود. علی رغم علاقه وی به تحصیلات دانشگاهی در رشته حقوق، پدرش با این استدلال که در رشته حقوق مجبور است در محیطی مردانه کار کند، وی را وادار به تحصیل در رشته آزمایشگاهی میکروبیولوژی می کند. وی بعد از اتمام تحصیل و بازگشت به منزل از خانواده خود جدا می شود و خانواده اش (پدر خانواده) نیز وی را طرد می کنند. در سال های اولیه استقلال، وی از طریق تدریس خصوصی و کار در کارخانه دستمال کاغذی مخارج خود را تأمین می نمود. پس از اتمام دانشگاه در بیمارستان آبان مشغول به کار می شود. زمانی که تصمیم به صعود به نانگاپاربات می گیرد، وی موفق به جذب یک اسپانسر می شود و به این ترتیب از کار در بیمارستان استعفا می دهد و تا زمانی که در قید حیات بود، روزانه دست کم ۷ ساعت تمرین کوهنوردی، بدن سازی، شنا و سنگ نوردی را در دستور کار خود قرار می داد. وی آرزو داشت در کوهستان یا در غار جان خود را از دست دهد و از این رو به هم تیمی اش، سامان نعمتی که در حین صعود به قله نانگاپاربات جان خود را از دست داده بود، غبطه می خورد.
در یکی از شاخص ترین صعودهای خود موفق شد به قله دشوار نانگاپاربات صعود کند، صعودی که از سوی فدراسیون کوهنوردی ایران هرگز پذیرفته نشد. اما پس از مرگش بارها از این صعود یاد شد. وی همچنین در تلاش برای ثبت رکوردی جدید، قصد صعود به قله کی۲، دشوارترین قله جهان را داشت که به دلیل شرایط نامساعد جوی موفق به این کار نشد.در قطعه نام آوران بهشت زهرا تهران تندیسی به یاد وی ساخته شد.
او یکی از معترضان سال ۱۳۸۸ بود و در یکی از همین اعتراضات خیابانی از سوی بسیجیان با باتوم مورد ضرب و شتم قرار گرفت. لیدا اسفندیاری، خواهر لیلا، می گوید از او خواسته با افتخارات بین المللی اش «صدای مردم باشد» اما لیلا در جواب می گوید «خون من از خون بقیه هموطنانم رنگین تر نیست» و «روزی خواهد رسید که همه ما زنان ایرانی آزاد خواهیم شد».
wiki: لیلا اسفندیاری