نوعی پای کاذب پهن با انتهای گرد
پهن پا
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پهن پا. [ پ َ ] ( ص مرکب ) پهن پای. که پایی پهن دارد:رجل ٌ شرداخ القدم و شرداح ُ القدم ؛ مرد سطبر پهن پای.( منتهی الارب ). || ( اِ مرکب ) اشتر. شتر.
فرهنگستان زبان و ادب
{lobopodium} [زیست شناسی-میکرب شناسی] نوعی پای کاذب پهن با انتهای گرد
کلمات دیگر: