تصویرگونگی

تصویرگونگی یا شمایل گونگی (Iconicity) از مفاهیم مورد بحث در زبان شناسی و نشانه شناسی است.این مفهوم به این موضوع اشاره دارد که در برخی از کلمات و نشانه های به کاررفته در زبان می توان تأثیر معنی مورد نظر را دید و همه واژه ها و نشانه ها به طور تصادفی برای بیان معانی انتخاب نشده اند.
اصل کمیت که می گوید: اگر مفهومی که قرار است بیان شود پیچیده باشد واژه ها و جملاتی که استفاده می شود هم ناخودآگاه (گاه بدون دلیل کاربردی) پیچیده و طولانی بیان می شود.
اصل نزدیکی که می گوید: اگر معنا و مفهومی که می خواهد بیان شود در فاصله از ما قرار دارد، ترکیب هایی از کلمات را استفاده می کنیم که این فاصله اندازی در آن دیده می شود.
اصل ترتیب: توالی و ترتیب رویدادهایی که قرار است بیان شود را می توان در ترتیب استفاده از کلمات و جملات دید.
سه اصل در تصویرگونگی شناخته شده است:
در همین راستا، نام آواها، رابطه بزرگی آوا، و فاصله گیری، از نمونه های تصویرگونگی هستند.
نمونه های اصلی تصویرگونگی، نام آواها هستند که همان کلماتی هستند که به تقلید از صداهای شنیده شده ساخته شده اند، برای نمونه «قوقولی قوقو»، یا «چکاچک» شمشیرها، «چکه»، «جیرینگی» و غیره.