خشم و اندوه
زکه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
زکة. [ زِک ْ ک َ ] (ع اِ)سلاح . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد).
زکة. [ زُک ْ ک َ ] (ع اِ) خشم و اندوه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
گویش مازنی
/zekke/ کم – اندک
کم – اندک
کلمات دیگر: