زیه

لثه بر آمدگی غضروفین که دندانها در آن جای دارد .

زیه. [ ی َ / ی ِ ] ( اِمص ) زایش. ایلاد. زادن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
هنرشان همین است کاندر کمر
بگاه زیه مردم آرند بر.رجوع به «زه » و «زی » شود.

---

زیه. [ ی َ / ی ِ / زی ی َ / ی ِ ] ( اِ ) لثه. برآمدگی غضروفین که دندانها در آن جای دارد: گوشت زیه های من رفته است . ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).

/ziye/ اولین شیری که از پستان خارج شود

/zee/ شیری غلیظ و مقوی که پس از زاییدن گاو حاصل شود - مایه ای که از شکمبه ی بره گیرند و به عنوان مایه ی پنیر استفاده کنند