کنستانتیوس کلوروس

فلاویوس والریوس کنستانتیوس (به لاتین: Flavius Valerius Constantius) (زادهٔ در حدود ۳۱ مارس ۲۵۰ - درگذشتهٔ ۲۵ ژوئیه ۳۰۶) مشهور به کنستانتیوس یکم یا کنستانتیوس کلوروس، امپراتور روم از ۲۹۳ تا ۳۰۵ (باعنوان سزار) و از ۳۰۵ تا ۳۰۶ (باعنوان آگوستوس) و آغازگر دودمان کنستانتینی بود.
۲۹۳ – ۳۰۵ (به عنوان سزار با ماکسیمیان)
فلاویوس والریوس کنستانتیوس در ۳۱ مارس و در حدود سال ۲۵۰ پس از میلاد در یک خانوادهٔ ایلیری زاده شد. نخستین همسر او هلنا بود و کنستانتین یکم از او زاده شد. کنستانتیوس دارای سابقهٔ درخشانی در ارتش روم بود و در ۲۸۸ به عنوان فرماندهٔ پرتورینها به خدمت ماکسیمیان، امپراتور روم غربی درآمد.
در ۱ مارس ۲۹۳، دیوکلتیان با اعطای عنوان سزار (امپراتور کوچک) به گالریوس، او را همکار و جانشین خود در روم خاوری ساخت و کنستانتیوس نیز با دریافت همین عنوان همکار و جانشین ماکسیمیان در غرب شد. بدین ترتیب دیوکلتیان با این کار، حکومتی چهارنفری را به وجود آورد که نه تنها باعث تقویت موضع دو امپراتور می شد، بلکه احتمال وقوع جنگ بر سر جانشینی را نیز از بین می برد. همچنین به منظور تقویت رابطه بین ماکسیمیان و سزارش، کنستانتیوس از هلنا جدا شده و با تئودورا، دختر خواندهٔ ماکسیمیان ازدواج کرد که شش فرزند حاصل این ازدواج بود. او همچنین برای تقویت ارتباطش با گالریوس و دیوکلتیان، به گالریوس اجازه داد تا پسرش کنستانتین را به عنوان گروگان پیش خود نگاه دارد.