دولت میجی (به ژاپنی: 明治政府 Meiji seifu) دولتی بود که توسط سیاستمداران قلمروی ساتسوما و قلمروی چوشو در دهه ۱۸۶۰ میلادی در ژاپن تشکیل شد. دولت میجی یک دولت اولیه در امپراتوری ژاپن بود.
قانونی (تقسیم شده به مجلس بالا از بوروکرات های منصوب و یک مجلس پایین نمایندگان حوزه)
اجرایی
شینتو
دارایی، مالیه، سرمایه گذاری
نظامی
امور خارجه
امور مدنی
سیاستمداران دولت میجی که به عنوان الیگارشی میجی نیز شناخته می شوند، کسانی هستند که شوگون سالاری توکوگاوا را سرنگون کردند. تصمیم گیری در دولت محدود به الیگارشی میجی بود که شامل ۲۰ نفر سیاستمدار (از ساتسوما، چوشو، توسا، هیزن و دربار امپراتور) می شد.
پس از اصلاحات میجی، رهبران «سامورایی» شوگون سالاری توکوگاوا را سرنگون کرده بودند هیچ برنامه دقیق و مشخصی برای توسعه برای اجرا در ژاپن نداشتند. بیشترین آن ها در اواسط دهه ۴۰ عمر خود بودند و اکثر آن ها از چهار قلمروی دایمیوهای توزاما غربی ژاپن بود (قلمروی ساتسوما، قلمروی چوشو قلمروی توسا و ولایت هیزن). اگر چه کسانی که از خانواده های رده پایین سامورایی، به پست های رهبری نظامی در حوزه های مربوط خود رسیده بودند، از یک پیشینه آموزشی مبتنی بر کنفسیوس گرایی که بر وفاداری و خدمت به جامعه تأکید داشتند. بیشتر سیاستمداران دولت میجی تجربه سفر در خارج از کشور یا تجربه دست دوم را از طریق تماس با مشاوران خارجی در ژاپن تجربه کرده بودند. در نتیجه، آن ها از برتری نظامی ملل غربی و نیاز ژاپن برای متحد شدن و تقویت خود برای جلوگیری از سرنوشت استعماری همسایگان خود در قاره آسیا آگاه بودند.
با این وجود، بلافاصله پس از استعفای توکوگاوا یوشینوبو در سال ۱۸۶۷، بدون حکومت متمرکز دولتی، کشور مجموعه ای بود از حوزه های فئودالی نیمه مستقل تحت کنترل دایمیو ها، که توسط قدرت نظامی اتحاد ساتچو، و با اعتبار دربار امپراتوری در کیوتو کنار هم نگهداشته شده بودند.
قانونی (تقسیم شده به مجلس بالا از بوروکرات های منصوب و یک مجلس پایین نمایندگان حوزه)
اجرایی
شینتو
دارایی، مالیه، سرمایه گذاری
نظامی
امور خارجه
امور مدنی
سیاستمداران دولت میجی که به عنوان الیگارشی میجی نیز شناخته می شوند، کسانی هستند که شوگون سالاری توکوگاوا را سرنگون کردند. تصمیم گیری در دولت محدود به الیگارشی میجی بود که شامل ۲۰ نفر سیاستمدار (از ساتسوما، چوشو، توسا، هیزن و دربار امپراتور) می شد.
پس از اصلاحات میجی، رهبران «سامورایی» شوگون سالاری توکوگاوا را سرنگون کرده بودند هیچ برنامه دقیق و مشخصی برای توسعه برای اجرا در ژاپن نداشتند. بیشترین آن ها در اواسط دهه ۴۰ عمر خود بودند و اکثر آن ها از چهار قلمروی دایمیوهای توزاما غربی ژاپن بود (قلمروی ساتسوما، قلمروی چوشو قلمروی توسا و ولایت هیزن). اگر چه کسانی که از خانواده های رده پایین سامورایی، به پست های رهبری نظامی در حوزه های مربوط خود رسیده بودند، از یک پیشینه آموزشی مبتنی بر کنفسیوس گرایی که بر وفاداری و خدمت به جامعه تأکید داشتند. بیشتر سیاستمداران دولت میجی تجربه سفر در خارج از کشور یا تجربه دست دوم را از طریق تماس با مشاوران خارجی در ژاپن تجربه کرده بودند. در نتیجه، آن ها از برتری نظامی ملل غربی و نیاز ژاپن برای متحد شدن و تقویت خود برای جلوگیری از سرنوشت استعماری همسایگان خود در قاره آسیا آگاه بودند.
با این وجود، بلافاصله پس از استعفای توکوگاوا یوشینوبو در سال ۱۸۶۷، بدون حکومت متمرکز دولتی، کشور مجموعه ای بود از حوزه های فئودالی نیمه مستقل تحت کنترل دایمیو ها، که توسط قدرت نظامی اتحاد ساتچو، و با اعتبار دربار امپراتوری در کیوتو کنار هم نگهداشته شده بودند.
wiki: دولت میجی