مترادف فرقت : جدایی، دوری، فراق، مفارقت، هجر، هجران
متضاد فرقت : وصال، وصل
فرقت
مترادف فرقت : جدایی، دوری، فراق، مفارقت، هجر، هجران
متضاد فرقت : وصال، وصل
فارسی به انگلیسی
فارسی به عربی
فرقاطة
مترادف و متضاد
کشتی بادبان دار، فرقت، نوعی قایق پارویی
جدایی، دوری، فراق، مفارقت، هجر، هجران ≠ وصال، وصل
فرهنگ فارسی
فراق، جدایی
( اسم ) جدایی مفارقت دوری .
( اسم ) جدایی مفارقت دوری .
فرهنگ معین
(فِ قَ ) [ ع . فرقة ] (اِ. ) نک فرقه .
(فُ قَ ) [ ع . فرقة ] (اِمص . ) جدایی ، دوری .
(فُ قَ ) [ ع . فرقة ] (اِمص . ) جدایی ، دوری .
(فِ قَ) [ ع . فرقة ] (اِ.) نک فرقه .
(فُ قَ) [ ع . فرقة ] (اِمص .) جدایی ، دوری .
لغت نامه دهخدا
فرقت. [ف ُ ق َ ] ( ع اِمص ) فرقة. جدایی و مفارقت. ( ناظم الاطباء ). مقابل وصل. ( یادداشت به خط مؤلف ) :
کیست کز وصل تو ندارد سود
کیست کش فرقت تو نگزاید؟
گفت کِم صبر نمانده ست در این فرقت بیش
رفت سوی رَز با تاختنی و خَبَبی.
دو دیده همچو به چرخشت دانه انگور.
نه شاد باش از او، نه غمی شو ز فرقتش.
چو خاک و آبم لب خشک و دیده تر دارد.
که جان پژوهان بر فرقت شباب کنند.
هزار شکر کنم چون بتر نمیگردد.
کاندوه بود یا غم نابود میبریم.
فرقت آن یار غمگسار برافکند.
گر فرقت نوبهار گویم.
از دیده روانه در کنار است.
فرقة. [ ف ِ ق َ ] ( ع اِ ) خیک نیک پر که تا قدری از آن فارغ نکنند دوغ زدن نتوانند. || گروه مردم. ج ، فِرَق. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). ج ، افارقة. جج ، افراق. جمع جمعالجمع، افاریق. ( از منتهی الارب ). جمع در شعر به صورت افارق ، افراق و افاریق آمده است. ( اقرب الموارد ) :
فوج علما فرقه اولاد رسول اند
و امروز شما دشمن و ضد علمائید.
انسی و جنی و شیطان و مسلمان دیده اند.
- فرقه زدن ؛ راه گروهی را رفتن و اصطلاحاً در معنی فسق و فجور و منهیات به کار رود.
فرقة. [ ف ُ ق َ ] ( ع اِمص ) جدائی. اسم است مفارقت را. ( منتهی الارب ). اسم به معنی افتراق. ( اقرب الموارد ). فرقت. رجوع به فرقت شود.
فرقة. [ ف َ رِ ق َ ] ( ع ص ) پراکنده گیاه : ارض فَرِقة؛ زمین پراکنده گیاه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
کیست کز وصل تو ندارد سود
کیست کش فرقت تو نگزاید؟
دقیقی.
ز آرزوی بچه رز دل او خسته و ریش گفت کِم صبر نمانده ست در این فرقت بیش
رفت سوی رَز با تاختنی و خَبَبی.
منوچهری.
دو چشم من چو دو چرخشت کرد فرقت دوست دو دیده همچو به چرخشت دانه انگور.
فرخی ( دیوان چ دبیرسیاقی ص 196 ).
دنیا به سوی من به مثل بیوفا زنی است نه شاد باش از او، نه غمی شو ز فرقتش.
ناصرخسرو.
چوخاک و آبم خوار و زبون ز فرقت اوچو خاک و آبم لب خشک و دیده تر دارد.
مسعودسعد.
ز درد وصلت یاران من آن کنم به جزع که جان پژوهان بر فرقت شباب کنند.
مسعودسعد.
بد است کار من از فرقت تو وین بد راهزار شکر کنم چون بتر نمیگردد.
خاقانی.
داریم درد فرقت یاران گمان مبرکاندوه بود یا غم نابود میبریم.
خاقانی.
این همه زنگار غم بر آینه دل فرقت آن یار غمگسار برافکند.
خاقانی.
مرغان چمن فغان برآرندگر فرقت نوبهار گویم.
سعدی.
خون جگرم ز فرقت دوست از دیده روانه در کنار است.
سعدی.
رجوع به فرقة شود.فرقة. [ ف ِ ق َ ] ( ع اِ ) خیک نیک پر که تا قدری از آن فارغ نکنند دوغ زدن نتوانند. || گروه مردم. ج ، فِرَق. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). ج ، افارقة. جج ، افراق. جمع جمعالجمع، افاریق. ( از منتهی الارب ). جمع در شعر به صورت افارق ، افراق و افاریق آمده است. ( اقرب الموارد ) :
فوج علما فرقه اولاد رسول اند
و امروز شما دشمن و ضد علمائید.
ناصرخسرو.
خلق هفتادوسه فرقه کرده هفتادوسه حج انسی و جنی و شیطان و مسلمان دیده اند.
خاقانی.
فرقه ای که از دین عاطل باشند. ( ترجمه تاریخ یمینی ).- فرقه زدن ؛ راه گروهی را رفتن و اصطلاحاً در معنی فسق و فجور و منهیات به کار رود.
فرقة. [ ف ُ ق َ ] ( ع اِمص ) جدائی. اسم است مفارقت را. ( منتهی الارب ). اسم به معنی افتراق. ( اقرب الموارد ). فرقت. رجوع به فرقت شود.
فرقة. [ ف َ رِ ق َ ] ( ع ص ) پراکنده گیاه : ارض فَرِقة؛ زمین پراکنده گیاه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
فرقت . [ف ُ ق َ ] (ع اِمص ) فرقة. جدایی و مفارقت . (ناظم الاطباء). مقابل وصل . (یادداشت به خط مؤلف ) :
کیست کز وصل تو ندارد سود
کیست کش فرقت تو نگزاید؟
ز آرزوی بچه ٔ رز دل او خسته و ریش
گفت کِم صبر نمانده ست در این فرقت بیش
رفت سوی رَز با تاختنی و خَبَبی .
دو چشم من چو دو چرخشت کرد فرقت دوست
دو دیده همچو به چرخشت دانه ٔ انگور.
دنیا به سوی من به مثل بیوفا زنی است
نه شاد باش از او، نه غمی شو ز فرقتش .
چوخاک و آبم خوار و زبون ز فرقت او
چو خاک و آبم لب خشک و دیده تر دارد.
ز درد وصلت یاران من آن کنم به جزع
که جان پژوهان بر فرقت شباب کنند.
بد است کار من از فرقت تو وین بد را
هزار شکر کنم چون بتر نمیگردد.
داریم درد فرقت یاران گمان مبر
کاندوه بود یا غم نابود میبریم .
این همه زنگار غم بر آینه ٔ دل
فرقت آن یار غمگسار برافکند.
مرغان چمن فغان برآرند
گر فرقت نوبهار گویم .
خون جگرم ز فرقت دوست
از دیده روانه در کنار است .
رجوع به فرقة شود.
کیست کز وصل تو ندارد سود
کیست کش فرقت تو نگزاید؟
دقیقی .
ز آرزوی بچه ٔ رز دل او خسته و ریش
گفت کِم صبر نمانده ست در این فرقت بیش
رفت سوی رَز با تاختنی و خَبَبی .
منوچهری .
دو چشم من چو دو چرخشت کرد فرقت دوست
دو دیده همچو به چرخشت دانه ٔ انگور.
فرخی (دیوان چ دبیرسیاقی ص 196).
دنیا به سوی من به مثل بیوفا زنی است
نه شاد باش از او، نه غمی شو ز فرقتش .
ناصرخسرو.
چوخاک و آبم خوار و زبون ز فرقت او
چو خاک و آبم لب خشک و دیده تر دارد.
مسعودسعد.
ز درد وصلت یاران من آن کنم به جزع
که جان پژوهان بر فرقت شباب کنند.
مسعودسعد.
بد است کار من از فرقت تو وین بد را
هزار شکر کنم چون بتر نمیگردد.
خاقانی .
داریم درد فرقت یاران گمان مبر
کاندوه بود یا غم نابود میبریم .
خاقانی .
این همه زنگار غم بر آینه ٔ دل
فرقت آن یار غمگسار برافکند.
خاقانی .
مرغان چمن فغان برآرند
گر فرقت نوبهار گویم .
سعدی .
خون جگرم ز فرقت دوست
از دیده روانه در کنار است .
سعدی .
رجوع به فرقة شود.
فرهنگ عمید
فراق، جدایی.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی فَرَّقْتَ: جدایی انداختی - تفرقه ایجاد کردی
معنی فَرَغْتَ: فارغ شدی - فراغت یافتی
معنی فِرْقَةٍ: گروه - قسمت
ریشه کلمه:
فرق (۷۲ بار)
معنی فَرَغْتَ: فارغ شدی - فراغت یافتی
معنی فِرْقَةٍ: گروه - قسمت
ریشه کلمه:
فرق (۷۲ بار)
wikialkb: فَرّقْت
کلمات دیگر: