فانوس دریایی

فانوس دریایی یکی از کمک ها برای ناوبری در دریاها است.فانوس دریایی دماغه اسپارتل در دهانهٔ تنگه جبل الطارق   فانوس ادمرلتی هد
فانوس معمولاً یک ساختمان برجی شکل است که از بالای آن با سیستمی از چراغ ها و لنزهای نوری علامت هایی برای شناورها فرستاده می شود. در قدیم برای این کار از آتش هم استفاده می شده است.
فانوس دریایی ساختمان بلندی است که چراغی در بالای آن نصب شده است.چراغ را سیستم پیچیده ای از عدسی ها احاطه کرده است و نور آن به صورت باریکه ای درخشان متمرکز می شود.موتورهای الکتریکی این عدسی ها را بی وقفه می چرخانند و باریکهٔ نور به سرعت از مقابل عدسی ها می گذرد و به نظر می رسد که چراغ چشمک می زند.
هر فانوس دریایی کد مشخصی به صورت باریکه های چشمک زن دارد.در مه، بعضی از آن ها کدی شبیه صدای بم شیپور دارند.بیشتر فانوس های دریایی با نوارهای درخشانی از رنگ های متباین رنگ آمیزی شده اند.ملوانان کشتی های عبوری می توانند فانوس دریایی را در روز یا شب تشخیص بدهند و بلافاصله بفهمند که در کجا هستند.

فانوس دریایی (lighthouse)
سازه ای دارای چراغ پرنور، برای هشدار دادن به کشتی ها یا هواپیماها. فانوس دریایی نشان دهندۀ آن است که کشتی یا هواپیما به مکانی نزدیک شده است که یا خطرناک یا از لحاظ ناوبری مهم است. با تعدادی آینه یا منشور نور چراغ را تقویت، و آن را در راستای افق یا به طرف بالا و سمت الرأس هدایت می کنند. هر روز تعداد بیشتری از فانوس های دریایی برقی و خودکار می شوند. فانوس های جدید سیگنال رادیویی نیز پخش می کنند. سیگنال فانوس های دریایی ممکن است سوسو زن، با زمان تاریکی ای طولانی تر از دورۀ روشنایی، یا چشمک زن، با زمان تاریکی ای کمتر یا مساوی با دورۀ روشنایی، باشند. چراغ های ثابت ممکن است سبب اشتباه شوند. الگوی روشنایی هر فانوس دریایی الگویی مخصوص است و کشتی یا هواپیما آن را شناسایی می کند. در هوای مه آلود، از علایم صوتی نظیر بوق، آژیر، و مواد منفجره نیز استفاده می کنند. بویه های چراغ دار، سوت ها، و ناقوس های هشداردهندۀ مه گرفتگی با حرکت امواج به کار می افتند.
تاریخچه. از میان فانوس های دریایی اولیه، فانوس دریایی اسکندریه (ح ۲۸۰پ م) و فانوس های ساخت رومی ها در اوستیا، راونا، بولونی، و دوور معروف اند. در انگلستان، تا قرن ۱۷ چراغ های برج کلیساها نقش فانوس دریایی را داشتند. در فانوس های اولیه، مانند فانوس دریایی ادیستون (۱۶۹۸)، از شعلۀ آتش یا شمع استفاده می شد. در جایی که آب سنگ یا کران ماسه ها مانع احداث فانوس دریایی اند و غالباً کشتیِ چراغ دار نصب می شد، اکنون فانوس های خودکار کوچک و ثابت نصب می کنند. در جایی که نصب سازه ای ثابت امکان پذیر نیست، از بویه های چراغ داری استفاده می کنند که یک سال بدون نیاز به تدارکات کار می کنند. قبلاً روشنایی این بویه ها با گاز استیلن تأمین می شد، اما رفته رفته از انرژی خورشیدی به جای گاز استیلن استفاده می کنند.

فانوس دریایی (رمان). فانوس دریایی (به انگلیسی: The Lighthouse) رمانی نوشته آلیسون مور است.
• فوث بر عرشهٔ کشتی ایستاده بود و نرده های سرد عرشه را در دست های ظریفش گرفته بود. باد از میان بادگیر جدیدش می گذشت و بر تنش می کوبید، موهای کم پشت جلوی سرش را پریشان می کرد و اشک بر چشمانش می نشاند. فصل تابستان بود و او انتظار چنین بادی را نداشت. از دوازده سالگی که برای اولین بار با پدرش به خارج سفر کرده بود، دیگر تجربهٔ سفر با کشتی نداشت. آن موقع هم تابستان بود و هوا نیز به همین سردی، شاید به همین دلیل بود که سرمای هوا چندان هم شگفت زده اش نکرد.• وقتی در اتاق انتظار درمانگاه نشسته بود، به موجودات بی حرکتی فکر می کرد که در موزه دیده بود و به یاد کلکسیون کوچک شب پره خودش افتاد. او هنوز هم به یادمی آورد که گرفتن اولین شب پره چه حال و هوایی داشت، حس غلغلک بال های پودر مانند که در میان دست های او گیر افتاده بودند.• نگاهش را به فانوس دریایی دوخت و افکار در ذهنش می دوید. چطور ممکن است فانوسی دائماً هشدار دهد و به رغم تمام شب بیداری ها و هشدارهای نور بازهم کشتی هایی غرق شوند و بقایای آن ها به قعر فراموشی رود.• مور، آلیسون. فانوس دریایی. ترجمه ابراهیم فتوت. انتشارات کوله پشتی. چاپ اول. ISBN 9786007642672