آنکه معصیت فرماید آنکه به ارتکاب گناه وا دارد .
معصیت فرمای
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
معصیت فرمای. [ م َ ی َ ف َ ] ( نف مرکب ) آنکه معصیت فرماید. آنکه به ارتکاب گناه وادارد :
تن من است چو سلطان معصیت فرمای
من از قیاس غلام مطیع سلطانم.
تن من است چو سلطان معصیت فرمای
من از قیاس غلام مطیع سلطانم.
سوزنی.
و رجوع به معصیة شود.کلمات دیگر: