چامورو بارگاس امیلیانو

چامورو بارْگاس، اِمیلیانو (۱۸۷۱ـ۱۹۶۶)(Chamorro Vargas, Emiliano)
چامورو بارْگاس، اِمیلیانو
نظامی، دولتمرد راست گرا، و رئیس جمهور نیکاراگوا (۱۹۱۷ـ۱۹۲۱؛ ۱۹۲۶). درپی خروج سربازان امریکایی از نیکاراگوا در ۱۹۲۵، چامورو با کودتا، قدرت را به دست گرفت. اما، خودداری امریکا از به رسمیت شناختن دیپلماتیک و تهدید به اعزام قایق های توپ دار، او را مجبور به کناره گیری کرد. در ۱۹۵۰، چامورو که در تلاش برای دستیابی به قدرت سیاسی برای محافظه کاران ناکام مانده بود، پیمانِ ژنرال ها۱ را با رقیب حزب لیبرال خود، رئیس جمهور آناستاسیو سوموزا گارسیا۲، امضا کرد که به موجب آن محافظه کاران در قدرت سهیم می شدند. چامورو، رهبر نظامی محافظه کار، به شورش موفق ۱۹۰۹ برضد خوزه سانتوس سِلایا۳، دیکتاتور لیبرال، پیوست. او اشغال کشورش را به دست تفنگداران امریکایی با اکراه پذیرفت و، در مقام سفیر در واشینگتن (۱۹۱۳ـ۱۹۱۶)، پیمان برایان ـ چامورو۴ را در اوت ۱۹۱۴ امضا کرد که در ازای ۳میلیون دلار، به امریکا اجازۀ ساخت آبراه بین دو اقیانوس آرام و اطلس را از طریق نیکاراگوا می داد.Pact of the GeneralsAnastasio Somoza GarciaJosé Santos ZelayaBryan-Chamorro