شیخ احمد احسایی

رجوع شود به:احسایی، شیخ احمد (احسا ۱۱۶۶ـ مدینه ۱۲۴۱ق)

[ویکی فقه] شیخ احمد احسائی رئیس فرقه شیخیه بوده که در قبرستان بقیع مدفون می باشد.
شیخ احمد فرزند شیخ زین الدین بن ابراهیم بن صقر احسائی از قبیله بنی خالد، تیره ای از قریش ، است. وی در رجب سال ۱۱۶۶ق. در روستای مطیرف در منطقه شیعه نشین «الاحساء» در شرق عربستان کنونی زاده شد. به گفته خود وی، پیشینه تشیع در نیاکانش به جد چهارمش داغر بازمی گردد. داغر در پی ستیز با پدرش رمضان ، به روستای مطیرف مهاجرت کرد و نخستین فرد این خاندان بود که بادیه نشینی را رها نمود و سپس به مذهب تشیع گروید که در آن ناحیه رونق یافته بود.
← کسب تحصیلات
از او افزون بر ۱۳۸ اثر در موضوعات متنوع بر جای ماند. این آثار شامل ۱۱۵ رساله، پنج خطبه و ۳۵ فایده است که در ۳۱ مجلد چاپ و منتشر شده و۱۰ جلد از آن در دست نیست. از نام آورترین آثار او می توان به کتاب های شرح الزیارة الجامعة الکبیره ،شرح العرشیه ،شرح المشاعر و کتاب جوامع الکلم اشاره کرد. او در چند رساله در کتاب جوامع الکلم به احکام و موضوع حج پرداخته و به پرسش هایی در این زمینه پاسخ داده است.از جمله در رساله قطیفیه، به میقات اهل مدینه و جواز تاخیر احرام از میقات ، برتری اقامت در مکه یا مدینه، بقا یا عدم بقای وجوب ذبح در صورت تبدیل حج تمتع به حج افراد، پهن شدن زمین از زیر کعبه، معنای مخزون بودن بادها در ارکان کعبه، و معنای فرورفتن عهد و میثاق در حجرالاسود پرداخته است. نیز در رساله صالحیه فساد یا عدم فساد حج تمتع در صورت ارتکاب آمیزش را بررسی کرده و در رساله ای در پاسخ شیخ علی عریضی، استفسار از حد استطاعت حج را به بحث نهاده است.
مخالفت با حضور در ایران
حضور احسائی در ایران مخالفت هایی نیز در پی داشت. از جمله می توان به مخالفت برخی از روحانیون و دانشوران قزوین در سفر زیارتی او به مشهد اشاره کرد. ملا محمد تقی برغانی (م. ۱۲۶۳ق.) ، معروف به شهید ثالث و از دانشوران قدرتمند قزوین، شیخ احمد احسائی را تکفیر نمود. این تکفیر در پی گفت وگوی علمی میان آن دو بر سر معاد جسمانی و قانع نشدن برغانی از پاسخ های او صورت گرفت. انتشار این فتوا در میان دانشوران کربلا و نیز نسبت یافتن باورهای مبالغه آمیز به او، در واپسین سفرش به کربلا عرصه را بر وی تنگ کرد. کوشش او برای اصلاح اوضاع و آرام ساختن حوزه ها نتیجه نداد و وی را از ماندن در کربلا منصرف ساخت. مخالفانش در پی انتشار برخی داستان ها درباره او، مجازاتش را از حکمران بغداد خواستند. او با شنیدن این خبر، درنگ در کربلا را جایز ندانست و پس از فروختن خانه و اثاث منزل، در کهنسالی همراه خانواده اش برای زیارت خانه خدا و حرم پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم از راه صحرای شام به سوی حجاز حرکت کرد.
وفات
...