کتابخانه مجلس

کتابخانۀ مجلس
(یا: کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، در تهران) از معتبرترین کتابخانه های تخصصی ایران. پیشنهاد تأسیس کتابخانۀ مجلس را ارباب کیخسرو شاهرخ، نمایندۀ زردشتیان در دورۀ دوم مجلس، در ۱۲۸۷ش ـ دو سال پس از پیروزی انقلاب مشروطه ـ به مجلس ارائه داد که در ۱۷ دی آن سال به تصویب رسید. موجودی اولیه مجموعه با خرید تعدادی کتاب، ازجمله ۲۰۲ مجلد از کتاب های میرزا ابوالحسن جلوه، ۱۰۹۱ جلد از کتاب های احتشام السلطنه بود. در دورۀ پنجم مجلس شورای ملی، خانه و باغ عزیز السلطان (ملیجک) برای کتابخانه خریداری شد. در ۱۳۰۲ش، کتابخانه به ساختمانی در شرق مجلس (بخشی از اندرون خانۀ میرزا حسین خان سپهسالار) منتقل شد و در ۱۳۰۴ش، یوسف اعتصامی (اعتصام الملک) به ریاست کتابخانه منصوب شد که تا ۱۳۱۶ش در این سمت باقی ماند. پس از او تقی تفضلی رئیس کتابخانه شد و تا ۱۳۴۶، عهده دار این سمت بود. در ۱۳۴۱، ساختمان جدیدی برای کتابخانه در جنوب محوطۀ مجلس شورای ملی ساخته شد. کتابخانه مجلس از چند ماه پیش از پیروزی انقلاب اسلامی تعطیل شد و سپس در فروردین ۱۳۵۸، با مدیریت عبدالحسین حائری کار خود را آغاز کرد و به نام کتابخانۀ شماره یک مجلس شورای اسلامی خوانده شد. کتابخانۀ مجلس سنا نام کتابخانۀ شمارۀ دو را بر خود گرفت. در ۱۳۶۴، هر دو کتابخانه تحت مدیریت واحد درآمد. در ۱۳۷۴، اساسنامۀ کتابخانه بازنگری شد و نام آن به «کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای ملی» تغییر کرد. مجموعۀ کتابخانه را حدود ۲۰۰ هزار نسخه چاپی، حدود ۲۵هزار نسخه خطی، نشریات ادواری، مجموعه اهدایی مشاهیر، اسناد تاریخی، گزارش های دولتی، اسناد سازمان ملل متحد، و میکروفیلم تشکیل می دهد. همچنین آثار هنری و تاریخی گرانبهایی در بخش موزۀ مجلس نگهداری می شود. کتابخانۀ مجلس دو نشریۀ نامه بهارستان و پیام بهارستان را منتشر می کند.