کلمه جو
صفحه اصلی

زاید ثقه

فرهنگ فارسی

در اصطلاح محدثان حدیثی است که یک راوی ثقه بدان متفرد باشد و مضمون آن در احادیث راویان دیگر نیامده باشد

لغت نامه دهخدا

زاید ثقه. [ ی ِ دِ ث ِ ق َ / ق ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) زائد ثقه. در اصطلاح محدثان ، حدیثی است که یک راوی ثقه بدان متفرد باشد و مضمون آن در احادیث راویان دیگر نیامده باشد. در کشاف اصطلاحات الفنون آرد: نزد محدثان ، زائد ثقه سه گونه است :
1 - حدیثی که راوی ثقه نقل کند و مضمون آن با احادیث دیگر راویان ثقه مخالفت و تباین داشته باشد. این حدیث را مانند حدیث شاذّ، مردودمیدانند.
2 - آن است که حدیث ( انفرادی ) ثقه ، با روایت دیگران تباین نداشته باشد، این حدیث به اتفاق ، مورد قبول است.
3 - آن است که حدیث ثقه مخالف و یا موافقت کلی با احادیث دیگر ندارد بلکه مخالف جزئی است مانند آنکه راویان روایتی عام ، نقل کنند که : جعلت لنا الارض مسجداً و طهوراً حدیثی خاص نیز نقل شده که : جعلت تربتها لناطهوراً . خطیب از جمهور نقل کند که زیادتی ثقه مطلقاً پذیرفته است ، خواه زائدو ناقص هر دو بنقل یک راوی باشد خواه از یک راوی نباشد. و گفته شده است که مطلقاً مردود است و برخی گفته اند زائد از یک راوی ( یعنی در صورتی که راوی زائد وناقص یک تن باشد ) مردود و در غیر این صورت مقبول است. و حق قول نخستین راست در صورتی که این زائد مسند باشد و دیگر روایات مرسل یا این موصوله باشد و آنها مقطوعه یا این مرفوعه باشد و آنان موقوفه .


کلمات دیگر: