رافعی

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) ابوالفضل العباس بن محمدبن نصر السری بن هلال بن علاء. جزو محدثان متوسط مصر بود. که در سال 357 هَ . ق . در مصر درگذشت . (از حسن المحاضرة فی اخبار مصر و القاهرة ص 170).

#

(از لباب الالباب چ لیدن ج 1 ص 151).

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) اسماعیل بن حکم رافعی . از آل ابی رافع و از موالی حضرت رسول (ص ) بود و رافعی گفتن نیز بجهت انتساب بجد مذکورش میباشد. (از ریحانة الادب ج 2 بنقل تنقیح المقال ).

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) ایوب بن حسن رافعی . عموی ابراهیم بن علی بن حسن رافعی بود. برادرزاده اش از او روایت دارد. (از انساب سمعانی ).

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) تقی الدین عبدالمجیدبن عبدالغنی بن احمد رافعی فاروقی . او راست : 1 - الافلاذ الزبرجدیة فی مدائح العترة الطاهریة الاحمدیة. 2 - الفرائد الرافعیة فی مدائح الحضرة الرفاعیة. (از معجم المطبوعات ج 1). و رجوع به الاعلام زرکلی چ 2 ج 3 شود.

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) حسین بن محمدبن جعفر. رجوع به حسین خالع در این لغت نامه و ریحانة الادب ج 2 شود.

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) خلوتی ، محمد بدرالدین خلوتی . او راست : بدیع التحبیر شرح ترجمان التحبیر، چ علمیه 1313 هَ . ق . (از معجم المطبوعات ج 1).

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) زرقی ، ابوالحسن محمدبن اسحاق بن ابراهیم بن افلح بن رافعبن ابراهیم بن افلح بن عبدالرحمن بن رفاعةبن رافع انصاری رافعی زرقی . منسوب بجد اعلای خویش است که نقیب انصار در بغداد بود و او از عبداﷲ بغوی و دیگران روایت کرد و احمدبن عمربن بقال از او روایت دارد. رافعی در سال 363هَ . ق . درگذشت . (از اللباب فی تهذیب الانساب ج 1).

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) شیخ کمال الدین عبدالرحمان از عالمانی بود که سلطان احمد تگودار مغول ، او را بسمت تولیت و شیخ الاسلامی کل ممالک ایران و عراق انتخاب کرد و تمام اوقاف قلمرو حکومت خود را تحت امر او قرار داد تا بمصرف خود برساند و او در مدت سلطنت کوتاه سلطان احمد در این سمت صاحب اختیار مطلق بود و نسبت به بوداییان و مسیحیان سختگیری ها و محدودیتهایی قائل شد. رجوع به تاریخ مغول تألیف عباس اقبال ص 224 و 225 شود.

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) عبدالرحمان افندی . وکیل دادگستری بود. او راست : نقاباة التعاون الزراعیة. (شرکتهای تعاونی کشاورزی ) چ مصر 1332 هَ . ق . (از معجم المطبوعات ج 1).

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) فاروقی طرابلسی ، عبدالقادر سعیدبن عبدالقادر رافعی فاروقی طرابلسی . وی عموی سید محمد رافعی کبتی در قاهره بود. او راست : 1 - احیاء القلوب ،چ مصر 1315 هَ . ق . 2 - الزهر النضیر فی مدح البشیرالنذیر. 3 - شفاء العلیل فی مدح طه الجلیل چ مصر 1323 هَ . ق . 4 - نیل المراد فی تشطیر الهمزیة و بانت سعاد، چ مصر 1323 هَ . ق . (از معجم المطبوعات ج 1).

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) فاروقی طرابلسی . عبدالغنی بن احمدبن عبدالقادر رافعی فاروقی طرابلسی . او راست : ترصیع الجواهر المکیة فی تزکیة الاخلاق المرضیة (در تصوف ). (از معجم المطبوعات ج 1). و رجوع به الاعلام زرکلی ج 3 چ 2 شود.

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) فاروقی ، عبدالقادربن مصطفی (1323 - 1248). مفتی سرزمین مصر و پیشوای حنفیان بود. او راست : التحریر المختار لرد المحتار (فقه حنفی ) چ مصر 1323 هَ . ق . (از معجم المطبوعات ج 1). و رجوع به اعلام المنجد شود.

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) فاروقی . محمد رشیدبن عبدالقادربن مصطفی رافعی فاروقی . او راست : ترجمة الرافعی ، یا ترجمة الشیخ عبدالقادر رافعی فاروقی حنفی . که پسرش شیخ محمد رشید آن را تألیف کرده و در مطبعة التقدم بسال 1323 هَ . ق . چ شده است . (از معجم المطبوعات ج 1).

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) محمد افندی محمود. او راست : شرح الهاشمیات . اصل هاشمیات متعلق به کمیت بن زید اسدی کوفی است که در آن مدح و منقبت بنی هاشم و جور و ستم بنی امیه را بنظم آورده است .
محمد محمود رافعی بر آن مقدمه ای در تاریخ شیعه نوشته و درآن برگزیده یی از اشعار کمیت و قصائد دیگر گویندگان بزرگ را ترجمه و شرح کرده است . (از معجم المطبوعات ج 1).

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) مدنی . ابراهیم بن علی بن حسن بن علی بن ابی رافع مدنی از اهل مدینه . راوی بود و از پدر و عمش ایوب بن حسن رافعی روایت کرد. وی به بغداد رفت و در آنجا درگذشت . (از انساب سمعانی ).

رافعی . [ ف ِ ] (اِخ ) مصطفی افندی صادق . از شعرای عصر مجیدین و از نویسندگان پیرو سبک متقدمان مصر بوده که در شعر از سبک متنبی و ابن رومی و دیگر گویندگان معانی پیروی میکرده است . او راست : 1 - تاریخ آداب المعرب ، در تاریخ ادبیات زبان عرب ، که در آن با آنانکه تاریخ ادبیات عرب رابه پنج دوره تقسیم میکنند مخالفت کرده است . 2 - حدیث القمر. چ مطبعة الاخبار 1330. 3 - دیوان الرافعی ، که مجموعه ٔ افکار دوره ٔ ابتکار اوست و مقدمه ای بقلم ناظم دارد و شامل سه بخش است : الف - شعر عربی . ب - درسرقت شعر و... ج - نقد شعر. (از معجم المطبوعات ج 1).و رجوع به الاعلام زرکلی چ 2 ج 3 و اعلام المنجد شود.

رافعی . [ ف ِ ] (ص نسبی ) منسوب است به ابورافع. و او جد ابراهیم بن علی بن حسن بن علی بن ابی رافع رافعی مدنی بود. (از انساب سمعانی ). || منسوب به رافع. (از لباب الانساب ج 1). || منسوب به رافع بن سیار. رجوع به تاریخ بیهقی چ ادیب ص 360 شود.