مبارزه با فساد

نبو
فساد سوء استفاده فرد از قدرتی که در اختیار دارد برای کسب نفع شخصی است. فساد ممکن است شامل فعالیت های بسیاری از جمله رشوه خواری و اختلاس گردد، اما ممکن است شامل مواردی نیز باشد که در بسیاری از کشورها قانونی هستند. فساد سیاسی زمانی است که یک مسئول دولتی یا یکی از کارکنان دولت از موقعیت رسمی اش برای رسیدن به مقاصد و منافع خود سوء استفاده کند.فساد بیشتر در حکومت های دزد سالاری، الیگارشی، رژیم های دست اندر کار قاچاق مواد مخدر و دولت های مافیایی رایج است.
استفن دی. موریس Stephen D. Morris,استاد سیاست می نویسد که فساد سیاسی استفاده غیرمجاز از قدرت عمومی برای کسب منافع خصوصی است. اقتصاددان یان سنیورفساد را به عنوان یک اقدام مخفیانه ارائه مال یا خدمات به یک شخص توصیف می کند که در ازای ان، شخص صاحب قدرت با اعمال نفوذ بر یکسری امور سبب سود بردن فرد اول یا یک شخص ثالث یا هر دو بشود.دانیل کافمناز بانک جهانی، این مفهوم را گسترش می دهد تا شامل «فساد قانونی» نیز بشود که در آن سوء استفاده از قدرت در داخل مرزهای قوانین صورت می گیرد، از آنجایی که قدرتمندان اغلب قادر به ایجاد قوانین برای حفاظت از خود هستند. تأثیر فساد در ساخت تأسیسات، عبارت است از افزایش هزینه ها و زمان ساخت و ساز، کاهش کیفیت و کاهش سود.
از دیدگاه هستی شناسی واحد unicist ontologicalچنین تعریف می شود که فساد به اشخاص امکان می دهد تا به طریق اقدامات نامشروع از محیط (اجتماعی یا اقتصادی) سوء استفاده کنند، و در عین حال سیستم و محیطی که خود بخشی از آن هستند را تخریب نمایند.فساد در مقیاس های مختلف می تواند رخ دهد؛ فساد اداری که می تواند از التفاتهای کوچک به تعداد کمی از افراد باشد (فساد کوچک) تا فسادهایی که بر دولت در مقیاس وسیع (فساد بزرگ) تأثیر می گذارد یا فسادی که در بخشی از ساختار و عملکرد روزمره جامعه بسیار شایع است. فساد یکی از نشانه هاو علائم وجود جرائم و جنایات سازمان یافته در یک جآ معه است.به طور فزاینده ای، شاخص ها و ابزارهایی ساخته شده اند که قادرند اشکال مختلف فساد را با دقت هر چه بیشتر اندازه گیری کنند.