شربب

شربب . [ ش ُ ب َ ] (اِخ ) وادیی است در بین یمامه و بصره در طریق مکه . (از معجم البلدان ).

شربب . [ ش ُ ب ُ ] (ع اِ) گیاه برهم نشسته ٔ یکدیگر را پوشیده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). انبوه از گیاه . غملی . اما این کلمه در شعر لبید شرببه با «هاء» آمده است . (از اقرب الموارد).