( خدمت آوردن ) بندگی کردن طاعت کردن
خدمت اوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( خدمت آوردن ) خدمت آوردن. [ خ ِ م َ وَ دَ ] ( مص مرکب ) بندگی کردن. طاعت کردن. از در تکریم و تعظیم و نماز درآمدن :
خدمتش آرد فلک چنبری
بار دهد رأفت خدمتگری.
نگویم خدمت آوردیم و طاعت
که از تقصیرخدمت شرمساریم.
خدمتش آرد فلک چنبری
بار دهد رأفت خدمتگری.
نظامی.
|| عرضه کردن آنچه از سر بندگی و اخلاص و ارادت کرده شده است : نگویم خدمت آوردیم و طاعت
که از تقصیرخدمت شرمساریم.
سعدی ( طیبات ).
کلمات دیگر: