کلمه جو
صفحه اصلی

ببنی

فرهنگ فارسی

یکی از محدثان باشد

لغت نامه دهخدا

ببنی. [ ب َ ی ی ] ( ص نسبی ) منسوب به ببنة، شهری نزدیک بامئین. ( از معجم البلدان ). منسوب به ببنه است نزدیک بادغیس هرات. ( از انساب سمعانی ).

ببنی. [ ب َ ب َ ی ی ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن بشربن علی ببنی از رواة حدیث بود. ( از معجم البلدان ).

ببنی . [ ب َ ب َ ی ی ] (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن بشربن علی ببنی از رواة حدیث بود. (از معجم البلدان ).


ببنی . [ ب َ ی ی ] (ص نسبی ) منسوب به ببنة، شهری نزدیک بامئین . (از معجم البلدان ). منسوب به ببنه است نزدیک بادغیس هرات . (از انساب سمعانی ).


دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ب (۲۶۴۹ بار)
بنو (۱۶۴ بار)


کلمات دیگر: