یکی از محدثان باشد
ببنی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ببنی. [ ب َ ی ی ] ( ص نسبی ) منسوب به ببنة، شهری نزدیک بامئین. ( از معجم البلدان ). منسوب به ببنه است نزدیک بادغیس هرات. ( از انساب سمعانی ).
ببنی. [ ب َ ب َ ی ی ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن بشربن علی ببنی از رواة حدیث بود. ( از معجم البلدان ).
ببنی. [ ب َ ب َ ی ی ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن بشربن علی ببنی از رواة حدیث بود. ( از معجم البلدان ).
ببنی . [ ب َ ب َ ی ی ] (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن بشربن علی ببنی از رواة حدیث بود. (از معجم البلدان ).
ببنی . [ ب َ ی ی ] (ص نسبی ) منسوب به ببنة، شهری نزدیک بامئین . (از معجم البلدان ). منسوب به ببنه است نزدیک بادغیس هرات . (از انساب سمعانی ).
کلمات دیگر: