فقیه معروف شیعه و در مدینه قم فقه آموخت
ابن بابویه
فرهنگ فارسی
فقیه معروف شیعه و در مدینه قم فقه آموخت
لغت نامه دهخدا
ابن بابویه. [ اِ ن ُ ی َ / ب ِ وَی ْه ْ ] ( اِخ ) ابوالحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی را از کنیزکی دیلمی سه پسر آمد: 1 - ابوجعفرمحمدبن علی بن حسین ، فرزند مهتر ابوالحسن مذکور، محدث و فقیه شیعی. وفات 381 هَ.ق. در قم. او از اساتید بسیار و از جمله پدر خود و محمدبن حسن بن الولید ادب و فقه فراگرفت و مشایخ دیگر وی نزدیک دویست تن بوده اند. صدوق با سلاطین و اعاظم شیعه زمان خود آمیزش داشت و سفری برای ملاقات ابوعبداﷲ نعمت نقیب ببلخ رفت و کتاب من لایحضره الفقیه را به نام او نوشت. وقتی در بغداد تدریس میکرد. در اواخر عمر در ری متوطن بود و در دربار آل بویه محترم میزیست ، رکن الدوله و وزیر او صاحب بن عباد او را گرامی میداشتند. ابن بابویه عیون اخبارالرضا را به نام صاحب بن عباد نوشته و در بعض مواضع کتب خود ذکری از مباحثات خویش در مجلس رکن الدوله بمیان آورده است. ابن بابویه در ری درگذشت و بدانجا مدفون شد، قبر وی تاکنون باقی و مزار است. کتب اودر فهرست نجاشی مذکور و معروفتر از همه : کتاب من لایحضره الفقیه. اکمال الدین. امالی. عیون اخبارالرضا. معانی الاخبار. کتاب التوحید. ثواب الاعمال. علل الشرایع. کتاب الخصال. کتاب الاعتقادات است که همه به طبع رسیده است. 2 - حسن بن علی ، فرزند اوسط ابوالحسن ، او زاهد و متعبد بوده است. 3 - ابوعبداﷲ حسین بن علی بن حسین بن بابویه که او نیز مانند برادر مهتر، فقیه و محدث بود و سیدمرتضی و غضائری از شاگردان اویند، کتبی تألیف کرده که فعلاً در دست نیست. و نسب منتجب الدین صاحب فهرست معروف بدین طریق بوی می پیوندد: منتجب الدین علی بن عبداﷲبن الحسن ( معروف به حسکا ) ( ظ: حسنکا ) بن حسین.
ابن بابویه . [ اِ ن ُ ی َ / ب ِ وَی ْه ْ ] (اِخ ) ابوالحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی را از کنیزکی دیلمی سه پسر آمد: 1 - ابوجعفرمحمدبن علی بن حسین ، فرزند مهتر ابوالحسن مذکور، محدث و فقیه شیعی . وفات 381 هَ .ق . در قم . او از اساتید بسیار و از جمله پدر خود و محمدبن حسن بن الولید ادب و فقه فراگرفت و مشایخ دیگر وی نزدیک دویست تن بوده اند. صدوق با سلاطین و اعاظم شیعه ٔ زمان خود آمیزش داشت و سفری برای ملاقات ابوعبداﷲ نعمت نقیب ببلخ رفت و کتاب من لایحضره الفقیه را به نام او نوشت . وقتی در بغداد تدریس میکرد. در اواخر عمر در ری متوطن بود و در دربار آل بویه محترم میزیست ، رکن الدوله و وزیر او صاحب بن عباد او را گرامی میداشتند. ابن بابویه عیون اخبارالرضا را به نام صاحب بن عباد نوشته و در بعض مواضع کتب خود ذکری از مباحثات خویش در مجلس رکن الدوله بمیان آورده است . ابن بابویه در ری درگذشت و بدانجا مدفون شد، قبر وی تاکنون باقی و مزار است . کتب اودر فهرست نجاشی مذکور و معروفتر از همه : کتاب من لایحضره الفقیه . اکمال الدین . امالی . عیون اخبارالرضا. معانی الاخبار. کتاب التوحید. ثواب الاعمال . علل الشرایع. کتاب الخصال . کتاب الاعتقادات است که همه به طبع رسیده است . 2 - حسن بن علی ، فرزند اوسط ابوالحسن ، او زاهد و متعبد بوده است . 3 - ابوعبداﷲ حسین بن علی بن حسین بن بابویه که او نیز مانند برادر مهتر، فقیه و محدث بود و سیدمرتضی و غضائری از شاگردان اویند، کتبی تألیف کرده که فعلاً در دست نیست . و نسب منتجب الدین صاحب فهرست معروف بدین طریق بوی می پیوندد: منتجب الدین علی بن عبداﷲبن الحسن (معروف به حسکا) (ظ: حسنکا) بن حسین .
ابن بابویه . [ اِ ن ُ ی َ / ب ِ وَی ْه ْ ] (اِخ ) ابوالحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی . فقیه معروف شیعی . در مدینه ٔ قم فقه آموخت و هم بدانجا تجارت می ورزید. در سال 328 هَ .ق . صحبت حسین بن روح را به بغداد دریافت . او را تصنیفات چند و بقول ابن الندیم دویست کتاب در فقه و حدیث بوده است . از آن جمله است کتاب شرایع و کتاب الرساله . صاحب مجمعالبحرین در ماده ٔ قرمط گوید علی بن بابویه را در مکه قرامطه شهید کردند و در بعض نسخ نجاشی آمده است که او در بغداد وفات کرد لکن هر دو قول درست نمینماید چه روضه ٔ او بقم و از دیرباز مزار شیعیان بوده است و او را سه فرزند آمد از کنیزکی دیلمی . وفات او329 بوده است .
دانشنامه عمومی
شیخ صدوق (محمد بن علی بابویه)
علی بن بابویه پدر شیخ صدوق
ابوعبدالله حسین بن علی بابویه (برادر شیخ صدوق)
دانشنامه اسلامی
بابْوَیْه یا بابُویه که نام جد بزرگ اوست ، یک نام کهن ایرانی و سامی است که در روزگار پس از ظهور اسلام نیز افرادی به این نام موسوم بوده اند.
...