شادی آور مطبوع و خوشبوی
زعفران بار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
زعفران بار. [ زَ ف َ ] ( نف مرکب ) شادی آور. مطبوع. خوشبوی :
آبش ز لطافت انگبین وار
بادش ز نشاط زعفران بار.
آبش ز لطافت انگبین وار
بادش ز نشاط زعفران بار.
( از ترجمه محاسن اصفهان ص 10 ).
کلمات دیگر: