راهی عازم کوچ کننده سفر کننده
رخت گرای
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
رخت گرای. [ رَ گ َ / گ ِ ] ( نف مرکب ) راهی. عازم. کوچ کننده. سفرکننده :
گشت از آن تخت نیز رخت گرای
رفرف و سدره هر دو ماند بجای.
گشت از آن تخت نیز رخت گرای
رفرف و سدره هر دو ماند بجای.
نظامی.
کلمات دیگر: