رحم اوردن

( رحم آوردن ) ( مصدر ) ۱ - مهربانی کردن دلسوزی کردن شفقت ورزیدن . ۲ - عفو از جرم و تقصیر کسی .

( رحم آوردن ) رحم آوردن. [ رَ وَ دَ ] ( مص مرکب ) مهربانی کردن. دلسوزی کردن. شفقت ورزیدن. ( فرهنگ فارسی معین ). رحم کردن. مهربانی نشان دادن. رأفت و شفقت نمودن :
رحم نآورد به پیران و جوانهاشان
تا برون کرد ز تن شیره جانهاشان.دریاب که آسمان نمی بارد جان
رحم آرکه از زمین نمی روید دل.چو رحم آرد دلت بینم که آب از سنگ میزاید
چو خشم آرد لبت بینم که موم از انگبین خیزد.و بر دوست و بیگانه رحم نیارند. ( گلستان ).
آدمیت رحم بر بیچارگان آوردن است
آدمی را تن بلرزد چون ببیند نیش را.|| از جرم و تقصیر کسی درگذشتن. عفو کردن. ( فرهنگ فارسی معین ) : و به کمترین گناهی عقوبت عظیم کردی و هیچ رحم نیاوردی. ( فارسنامه ابن بلخی ص 107 ). رحم آوردن بر بدان ستم است بر نیکان. ( گلستان ).