عوام فریبی

عوام فریبی آن است که شخصی به جای استدلال و اقامهٔ برهان (منطق) برای اثبات یک عقیده، سعی می کند از راه تحریک احساسات و هیجان های جمعی و توسل به عواطف و جوّ حاکم، نوعی تصدیق جمعی نسبت به نتیجهٔ مطلوب خود به دست آورد، به شیوه ای که تک تک مردم چنین بیندیشند که آن ها با پذیرش عقیده، به نوعی یگانگی با گروه رسیده اند و این یگانگی به آن ها امنیت و قدرت می دهد و اگر کسی با عقیدهٔ جمع مخالفت کند، از آن روح امنیت و قدرت محروم خواهد شد.
دولت دایه
عوام گرایی
در عوام فریبی، شخص گروه زیادی از مردم را مخاطب قرار داده، با بیاناتی هیجان آور و شورانگیز، احساسات و عواطف آنان را تحریک می کند و با تکیه بر همین شور و هیجان عوام، آن ها را نسبت به نتیجه و مدعای خود متقاعد می کند.
در عوام فریبی، گاه برای افزایش تأثیر روی تک تک افراد، از وسایل دیگری همچون برافراشتن پرچم ها، نواختن موسیقی مناسب کمک گرفته می شود.
شیوه غیرمستقیم، مبتنی بر تحریک عواطف مخاطبان در رابطه با استدلال نیست؛ بلکه در آن از شگردهای مختلف دیگری برای برانگیختن روحیه جمعی هر یک از افراد استفاده می شود. در این جا مخاطب، تک تک افرادند، نه توده مردم. مثلاً در یک کتاب یا مقاله، مطلب چنان به فرد تلقین می شود که می پندارد تمام کسانی که در راه رشد و پیشرفت می باشند، آن را پذیرفته اند و نپذیرفتن آن، جاماندن از کاروان دانش و پیشرفت است.