تیره خاک

تیره خاکدان خاک سیاه

تیره خاک. [ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) تیره خاکدان. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تیره خاکدان شود. || خاک سیاه. زمین تیره :
به شاهی مرا داد یزدان پاک
ز رخشنده خورشید تا تیره خاک.که آن نامور تا نگردد هلاک
نغلتد چو مار اندرین تیره خاک.وگر دور از ایدر تو گردی هلاک
از ایران برآید یکی تیره خاک.چکی خون نبود از بر تیره خاک
یکی سیمتن را سراز تیغ چاک.
( از لغتنامه اسدی از یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
فروبرد سر پیش یزدان پاک
رخ خویش بنهاد بر تیره خاک.به که بجوید دل پرهیزناک
روشنی آب در این تیره خاک.رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.