تیر اور

( تیر آور ) که تیر آورد مر تیرانداز را آورنده تیر و اندازنده تیر

( تیرآور ) تیرآور. [ وَ ] ( نف مرکب ) که تیر آورد مر تیرانداز را. آورنده تیر و اندازنده تیر :
باکم از ترکان تیرانداز نیست
طعنه تیرآورانم می کشد.می شناسم چشم او را طرفه مست کافری است
دیده ام مژگان شوخش را عجب تیرآوری است.خصم تیرآور اگر دم زند آماجش کن
بزنش کفشگی و چکمه مرحاجش کن.قضا کمان ترا هر کجا که زه بندد
یکی ز جمله تیرآوران بود تقدیر.|| عیار و مکار. ( آنندراج ). مکار و حیله گر و قرمساق.( غیاث اللغات ). غدار و مکار. ( ناظم الاطباء ).