پانتئون

پانتئون یا بتکده عبارت است از مجموعه خدایانی که در یک مذهب خاص و در یک دورهٔ خاص پرستیده می شوند. این اصطلاح بیشتر برای مذاهب پاگانی به کار می رود. نمونهٔ پانتئون، مجموعه خدایان اساطیر یونان یا اساطیر نورس است.
wordnet
Translation
این عبارت از نام یکی از بناهای برپا شده در روم باستان گرفته شده است که در سدهٔ نخست پیش از میلاد مسیح (اتمام در ۲۷ پیش از میلاد) به عنوان «معبد تمام خدایان» ساخته شد.

پانتئون (ابهام زدایی). پانتئون، ایزدستان
پانتئون (معبد رومی)
پانتئون (پاریس)، محل دفن مشاهیر فرانسه

پانتئون (پاریس). مختصات: ۴۸°۵۰′۴۶″ شمالی ۲°۲۰′۴۵″ شرقی / ۴۸٫۸۴۶۱۱°شمالی ۲٫۳۴۵۸۳°شرقی / 48.84611; 2.34583
ولتر
ژان-ژاک روسو
ژوزف لویی لاگرانژ
ویکتور هوگو
ماری فرانسوا سعدی کارنو
امیل زولا
پیر کوری
ماری کوری
آندره مالرو
الکساندر دوما (پدر)
اونوره گابریل ریکوتی، کنت دو میرابو
پانتئون (به معنای "معبد خدایان") بنایی در محلهٔ لاتَنِ شهر پاریس است. این بنا که ابتدا با کاربریِ کلیسا به دستور لویی پانزدهم در سال ۱۷۵۸ شروع و در سال ۱۷۸۹ ساخته شده بود، در حال حاضر به عنوان مقبرهٔ مشاهیر فرانسوی مورد استفاده قرار می گیرد. این بنا توسط معمار فرانسوی ژان رومن سولوفو ساخته شده است و مشهور به بنای سنت ژنویو است.
ازجمله دفن شدگان در این ساختمان می توان از این افراد نام برد:
فوکو فیزیک دان فرانسوی در سال ۱۸۵۱ میلادی با نصب آونگی به بلندی ۶۷ متر زیر گنبد مرکزی پانتئون، گردش زمین را به نمایش گذاشت. امروزه نیز نسخه ای از این آونگ در همان مکان نصب شده است.

پانتئون (معبد رومی). از معابد مشهور عصر آگوست که در قرن دوم میلادی مرمت گردید و هنوز موجود است.معبد پانتئون رم به عنوان یکی از بزرگترین گنبدهای جهان جزو شگفتی های دنیای معماری است.
یکی از پرآوزه ترین و پر نفوذترین بناها در تاریخ معماری، معبد پانتئون است. این معبد در حدود ۱۲۵ میلادی ساخته شد. پانتئون معبدی گرد و گنبد دار است، در جلویش رواقی مستطیلی دارد که به نظر می رسد آنچنان که باید و شاید با ساخت گردوار اولیه آن تناسبی ندارد و احتمالاً بعدها برآن افزوده شده است.
تأثیر اولیه حاصل از مشاهده این بنا احتمالاً با تأثیر امروزیش متفاوت بوده است، زیرا پانتئون در آغاز یک بنای مستقل نبود بلکه به یک باسیلیکای قدیمی تر متصل بود و امتداد آن یال های جانبی پانتئون را می پوشانده است.گذشته از این، در جلوی رواق معبد یک حیاط ستون بندی شده قرار داشت که بخشی از رواق نیز جزو آن بود و در آغاز تنها بخش قابل رؤیت ساختمان از روبرو بود. این حیاط که در دوره هادریانوس ساخته شد، احتمالاً از طرح های همین امپراتور تنوع طلب بوده است. بنای پانتئون از گونه ای سادگی پرهیبت در مقیاس بزرگ برخوردار است. برفراز اندرون مدورش گنبدی نیمکره وار به قطر ۴۳ متر زده اند که فاصله نوک گنبد از کف پانتئون نیز ۴۳ متر است.
بدین ترتیب، طرح پانتئون بر تقاطع دو دایره – یکی عمودی، دیگری افقی – قابل تصور به صورت مقاطعی از یک کره «فضا» که در درون بنا محاط شده اند استوار گشته است.

پانْتِئون (Pantheon)
پانْتِئون
پانْتِئون
پانْتِئون
پانْتِئون
پانْتِئون
در اصل معبدی برای پرستش همۀ خدایان. در دوران متأخر به هر بنایی اطلاق می شود، که مشاهیر در آن به خاک سپرده شده باشند. نیز معبدی در کامپوس مارتیوس در رُم، که اکنون کلیسای سانتا ماریا دلا روتوندا است؛ این بنا را امپراتور هادریانوس ساخت (۱۱۸م)، و به احتمال قوی طراحی کرد. این معبد در محل معبدی قدیمی تر بنا شد، که مارکوس ویپسانیوس آگریپا در ۲۷پ م ساخته بود. نام پانتئون را بعدها بر آن نهادند که به معنای معبد «همۀ خدایان» است. نیز پانتئون نام کلیسای معروفی در پاریس است که آن را ژاک ژرمن سوفلو در ۱۷۵۵ طراحی کرد. پانتئون رُم بنایی مدور، و وسیع ترین بنای عهد باستان در نوع خود است؛ این بنا را گنبدی پوشانده است (قطر داخلی گنبد ۴۳ متر، و ارتفاع از کف ۴۵ متر)، و رواق ورودی آن ۱۶ ستون قُرنتی دارد که احتمالاً بخشی از عمارت آگریپا بوده است. خشت های مفرغ مطلایی که در اصل روکش گنبد بوده اند، پیش تر به قسطنطنیه انتقال یافتند؛ تیرها و خرپاهای مفرغی حامل سقفِ رواق ورودی را در قرن ۱۷ ذوب کردند تا در ساخت سایبان تزیینی (بالداچینو) جانلورنتسو برنینی در سان پیِترو به کار بَرند. گل میخها و ابزارهای مفرغینی، که زمانی زینت بخش خزانۀ این بنا بودند، ناپدید شده اند. بعضی از تزیینات داخلی فعلی آن مربوط به دورۀ رنسانس متأخر است.