بنیاد نهادن

مستهل , معهد , وجد

( مصدر ) ۱ - شالده نهادن تائ سیس . ۲ - بنا کردن .

بنیاد نهادن. [ ب ُ ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) شالده نهادن. تأسیس. ( فرهنگ فارسی معین ). تأسیس. ( ترجمان القرآن ) ( دهار ). بنیاد کردن. ( آنندراج ) : معابد و کنیسه های ایشان خراب کرد و بجای آن ، مساجد بنیاد نهاد. ( ترجمه تاریخ یمینی چ اول ص 26 ).
چو بنیادی بدین خوبی نهادی
تمامش کن که مردی اوستادی.به پایان بر چو این ره برگشادی
تمامش کن چو بنیادش نهادی.در خرقه از این بیش منافق نتوان بود
بنیادش از این شیوه رندانه نهادم .مردمی آزموده باید و راد
که بنزدیکشان نهی بنیاد.طاعتی را که بی ریا بنیاد
ننهی جمله باد باشد باد. || بنا کردن. ( فرهنگ فارسی معین ) :
سرای دولت باقی مقیم آخرتست
زمین سخت نگه کن چو می نهی بنیاد.مکن تا توانی به ناجنس میل
منه خانه بنیاد در راه سیل.