شوالیه های معبد

سربازان مسکین و یاور مسیح و هیکل سلیمان (لاتین: Pauperes commilitones Christi Templique Solomonici)، یا به اختصار شوالیه های معبد (همچنین شوالیه های هیکل، شهسواران معبد یا شهسوران پرستشگاه)، گروهی نظامی-مذهبی در تاریخ مسیحیت بودند. این گروه در قرون وسطی فعالیت می کرد. شهسواران معبد گروهی نظامی بودند که در قرن ۱۲ میلادی برای محافظت از زائران مسیحی در مسیر اورشلیم، دور هم جمع شدند. اعضای این گروه به دلیل خدماتشان، امتیازهای ویژه ای داشتند و مورد حمایت کلیسا بودند. آن ها به داشتن ثروت و قدرت قابل توجه هم شهرت داشتند.
نبرد مونتگیزارد (۱۱۷۷)
نبرد مارج آیون (۱۱۷۹)
نبرد حطین (۱۱۸۷)
محاصره عکا (۱۱۹۰–۱۱۹۱)
نبرد آرسوف (۱۱۹۱)
محاصره ادموز (۱۲۱۰)
نبرد لگنیتسا (۱۲۴۱)
محاصره عکا (۱۲۹۱)
سلسله نبردهای بازپس گیری آندلس
این گروه در حدود سال ۱۱۲۹ میلادی توسط کلیسای کاتولیک روم به وجود آمد.
در سال ۱۰۹۵ میلادی، پاپ اوربان دوم وعده داد که اگر شوالیه های اروپا در جنگ های صلیبی شرکت و اورشلیم را برای مسیحیان فتح کنند، گناهان آن ها بخشیده خواهد شد. در آن زمان، بسیاری از شهسواران با پذیرش این وعده، روی لباس ها و شنل های خود علامت صلیب را دوختند و به نفع مسیحیان و کلیسا وارد جنگ های صلیبی شدند.
هدف این گروه ابتدا شرکت در جنگ های صلیبی بود سپس آن ها وظیفه خود را محافظت از زائران در سرزمین فلسطین دانستند اما پس از قتل عام آن ها در جنگی که مسلمانان به عکا دست یافتند عده کمی از آن ها با پول های فراوان ساکن نقاط اروپا شدند و با نوعی سیستم بانکداری ثروت زیادی اندوختند آنقدر قدرت این گروه زیاد شد که پاپ کلمنت پنجم و فیلیپ چهارم، پادشاه فرانسه آن ها را به بهانه بدعت گذاری در دستگاه تفتیش عقاید و در بین سال های ۱۳۰۷ میلادی تا ۱۳۱۴ محاکمه کردند و همراه با رهبرشان ژاک دو موله به قتل رسیدند.