( اسم ) جمع غرنوق غرنیق .
غرانق
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
غرانق. [ غ َ ن ِ ] ( ع اِ ) ج ِ غُرنوق. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). ج ِ غُرنَیق و غرنیق و غرونق و غِرنوق وغرناق و غُرانق. غرانیق. غرانقة. ( اقرب الموارد ).
غرانق. [ غ ُ ن ِ ] ( ع ص ) جوان سپید خوب صورت. ( منتهی الارب ): شاب غرانق ؛ جوان تمام خلقت نازک اندام. امراءة غرانق و غرانقة؛ زن جوان پرگوشت. || ( اِ ) گیاه نرم که در بیخ عوسج روید. ( منتهی الارب ). قیل الغرنوق و الغرانق الذی یکون فی اصل العوسج اللین النبات. ( اقرب الموارد ).
غرانق. [ غ ُ ن ِ ] ( ع ص ) جوان سپید خوب صورت. ( منتهی الارب ): شاب غرانق ؛ جوان تمام خلقت نازک اندام. امراءة غرانق و غرانقة؛ زن جوان پرگوشت. || ( اِ ) گیاه نرم که در بیخ عوسج روید. ( منتهی الارب ). قیل الغرنوق و الغرانق الذی یکون فی اصل العوسج اللین النبات. ( اقرب الموارد ).
غرانق . [ غ َ ن ِ ] (ع اِ) ج ِ غُرنوق . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ج ِ غُرنَیق و غرنیق و غرونق و غِرنوق وغرناق و غُرانق . غرانیق . غرانقة. (اقرب الموارد).
غرانق . [ غ ُ ن ِ ] (ع ص ) جوان سپید خوب صورت . (منتهی الارب ): شاب غرانق ؛ جوان تمام خلقت نازک اندام . امراءة غرانق و غرانقة؛ زن جوان پرگوشت . || (اِ) گیاه نرم که در بیخ عوسج روید. (منتهی الارب ). قیل الغرنوق و الغرانق الذی یکون فی اصل العوسج اللین النبات . (اقرب الموارد).
کلمات دیگر: