<div class="boxBd">فتین. [ ف َ ] ( ع اِ ) زمین سوزان سنگلاخ که گویی سنگش در حال سوختن است. ج ، فُتْن. ( اقرب الموارد ). زمین سنگلاخ سوخته و زمین سنگناک سیاه. ( منتهی الارب ).<br><hr>فتین. [ ف َ ] ( اِخ ) وادیی است که در شعر مذکور است. ( معجم البلدان ).</div>

فتین. [ ف َ ] ( ع اِ ) زمین سوزان سنگلاخ که گویی سنگش در حال سوختن است. ج ، فُتْن. ( اقرب الموارد ). زمین سنگلاخ سوخته و زمین سنگناک سیاه. ( منتهی الارب ). فتین. [ ف َ ] ( اِخ ) وادیی است که در شعر مذکور است. ( معجم البلدان ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">وادیی است که در شعر مذکور است</div>

وادیی است که در شعر مذکور است

فرهنگ فارسی

<p><span class=""hl"">فتین .</span> [ ف َ ] (اِخ ) وادیی است که در شعر مذکور است . (معجم البلدان ).<br></p>

فتین . [ ف َ ] (اِخ ) وادیی است که در شعر مذکور است . (معجم البلدان ).

<p><span class=""hl"">فتین .</span> [ ف َ ] (ع اِ) زمین سوزان سنگلاخ که گویی سنگش در حال سوختن است . ج ، فُتْن . (اقرب الموارد). زمین سنگلاخ سوخته و زمین سنگناک سیاه . (منتهی الارب ).<br></p>

فتین . [ ف َ ] (ع اِ) زمین سوزان سنگلاخ که گویی سنگش در حال سوختن است . ج ، فُتْن . (اقرب الموارد). زمین سنگلاخ سوخته و زمین سنگناک سیاه . (منتهی الارب ).