عبیدلی

فرهنگ فارسی

دهستانی است در بخش لنگهشهرستان بوشهر محدود از شمال به دهستان حمداوی از جنوب به ارتفاع چیرو و خلیج فارس از مغرب به دهستان بدوی و از مشرق به دهستان چارکی این دهستان تقریبا در مرکز بخش واقع است و هوای آن گرم و مرطوب و آب مشروب از باران و چاه تامین میشود . زراعت بطور کلی دیمی است . محصولات آن عبارتست از غلات خرما لبنیات و جزئی صیفی : شغل اهالی زراعت و گله داری است . دهستان مزبور از ۸ آبادی تشکیل شده و حدود ۲۲٠٠ تن سکنه دارد . قرای مهم آن عبارتند از : بندر چیرویه نخل خلفان ارمکی جزیره هندورابی .
یحی بن حسن عقیقی بن جعفر الحجه بن عبیدالله اعرج بن حسین اصغر بن امام السجاد مکنی بابو الحسن و معروف به عبیدلی از رجال قرن سوم هجری و عالم بانساب است وی نخستین کس است که در انساب علویین کتاب نوشت

لغت نامه دهخدا

عبیدلی. [ ع َ دِ ] ( اِخ ) نام یکی از دهستان های شش گانه بخش لنگه شهرستان بوشهر است. حدود و مشخصات آن بقرار زیر است. از شمال دهستان حمدادی از جنوب ارتفاعات چیرو و خلیج فارس از باختر دهستان بدوی از خاور دهستان چارکی. این دهستان تقریباً در مرکز بخش واقع گردیده و هوای آن گرم و مرطوب است. آب مشروب آن از باران و چاه تأمین میشود. زراعت آنها دیمی است. محصولات آن غلات ، خرما، لبنیات و جزئی صیفی است. شغل اهالی زراعت و گله داری است. از 8 آبادی تشکیل شده است و در حدود 2200 تن سکنه دارد. قراءمهم آن عبارتند از بندر چیرویه ، نخل خلفان ، ارمکی ، جزیره هندورابی. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7 ).

عبیدلی. [ ع ُ ب َ دِ ] ( اِخ ) ابن ابی جعفر محمدبن علی الجوادبن حسن بن علی بن ابراهیم بن علی الصالح بن عبیداﷲ اول اعرج بن حسین الاصغربن الامام السجاد. و عالم به انساب و از جمله معمرین بود به سال 335 هَ. ق. درگذشت. از تألیفات اوست : تهذیب الانساب. نهایة الاعقاب. ( از ریحانة الادب و الذریعه ج 4 ص 508 ).

عبیدلی. [ ع ُ ب َ دِ ] ( اِخ ) احمدبن محمدبن مهنابن علی بن مهنای حسینی عبیدلی. مردی عالم و نسابه و از اکابر علمای اواخر قرن هفتم یا اوائل قرن هشتم بود. از شاگردان جلال الدین علی بن عبدالحمیدبن فخار است و بنابر قول اعیان الشیعه استاد احمدبن علی بن حسین بن علی بن مهنا صاحب عمدة الطالب است. از تألیفات اوست : الانساب المشجره یا مشجر النسب. التذکرة فی الانساب المطهرة که در اعیان الشیعه به سید احمد عبیدلی نسبت داده شد. و عنوان همین کتاب است. ( از ریحانة الادب ج 3 ص 64 ).

عبیدلی. [ ع ُ ب َ دِ ] ( اِخ ) حیدربن علی بن حیدرعلوی حسنی آملی مازندرانی عبیدلی یا عبیدی وی حکیم. عارف ، مفسر، صوفی و از اکابر عرفا و علمای امامیه و جامع شریعت و طریقت است. اصل او از آمل مازندران و نشأتش در بغداد بوده و با فخرالمحققین مصاحبت داشت از تألیفات اوست : الارکان فی فروع شرایع اهل الایمان. الامامة. الامانه امثلة التوحید. التأویلات که چهارمین تفسیر او است. التنزیه. جامع الاسرار و منبع الابرار در اسرار انبیاء و اولیاء و علم توحید. جامع الحقایق. رافعة الخلاف فی وجه سکوت امیرالمؤمنین. رسالة العلوم العالیه. شرح فصوص ( نص النصوص ). الکشکول فی بیان ماجری علی آل رسول. المحیط الاعظم. منتخب التأویل. ( ریحانة الادب ج 3 ص 64 و الذریعة ج 2 ص 282 ).

عبیدلی . [ ع َ دِ ] (اِخ ) نام یکی از دهستان های شش گانه ٔ بخش لنگه ٔ شهرستان بوشهر است . حدود و مشخصات آن بقرار زیر است . از شمال دهستان حمدادی از جنوب ارتفاعات چیرو و خلیج فارس از باختر دهستان بدوی از خاور دهستان چارکی . این دهستان تقریباً در مرکز بخش واقع گردیده و هوای آن گرم و مرطوب است . آب مشروب آن از باران و چاه تأمین میشود. زراعت آنها دیمی است . محصولات آن غلات ، خرما، لبنیات و جزئی صیفی است . شغل اهالی زراعت و گله داری است . از 8 آبادی تشکیل شده است و در حدود 2200 تن سکنه دارد. قراءمهم آن عبارتند از بندر چیرویه ، نخل خلفان ، ارمکی ، جزیره ٔ هندورابی . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7).

عبیدلی . [ ع ُ ب َ دِ ] (اِخ ) ابن ابی جعفر محمدبن علی الجوادبن حسن بن علی بن ابراهیم بن علی الصالح بن عبیداﷲ اول اعرج بن حسین الاصغربن الامام السجاد. و عالم به انساب و از جمله ٔ معمرین بود به سال 335 هَ . ق . درگذشت . از تألیفات اوست : تهذیب الانساب . نهایة الاعقاب . (از ریحانة الادب و الذریعه ج 4 ص 508).

عبیدلی . [ ع ُ ب َ دِ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن مهنابن علی بن مهنای حسینی عبیدلی . مردی عالم و نسابه و از اکابر علمای اواخر قرن هفتم یا اوائل قرن هشتم بود. از شاگردان جلال الدین علی بن عبدالحمیدبن فخار است و بنابر قول اعیان الشیعه استاد احمدبن علی بن حسین بن علی بن مهنا صاحب عمدة الطالب است . از تألیفات اوست : الانساب المشجره یا مشجر النسب . التذکرة فی الانساب المطهرة که در اعیان الشیعه به سید احمد عبیدلی نسبت داده شد. و عنوان همین کتاب است . (از ریحانة الادب ج 3 ص 64).

عبیدلی . [ ع ُ ب َ دِ ] (اِخ ) حیدربن علی بن حیدرعلوی حسنی آملی مازندرانی عبیدلی یا عبیدی وی حکیم . عارف ، مفسر، صوفی و از اکابر عرفا و علمای امامیه و جامع شریعت و طریقت است . اصل او از آمل مازندران و نشأتش در بغداد بوده و با فخرالمحققین مصاحبت داشت از تألیفات اوست : الارکان فی فروع شرایع اهل الایمان . الامامة. الامانه امثلة التوحید. التأویلات که چهارمین تفسیر او است . التنزیه . جامع الاسرار و منبع الابرار در اسرار انبیاء و اولیاء و علم توحید. جامع الحقایق . رافعة الخلاف فی وجه سکوت امیرالمؤمنین . رسالة العلوم العالیه . شرح فصوص (نص النصوص ). الکشکول فی بیان ماجری علی آل رسول . المحیط الاعظم . منتخب التأویل . (ریحانة الادب ج 3 ص 64 و الذریعة ج 2 ص 282).

عبیدلی . [ ع ُ ب َ دِ ] (اِخ ) یحیی بن حسن عقیقی بن جعفر الحجةبن عبیداﷲ اعرج بن حسین اصغربن امام السجاد مکنی به الحسن و معروف به عبیدلی از رجال قرن سوم هجری و عالم به انساب است . وی نخستین کس است که در انساب علویین کتاب نوشت . از جمله تألیفات اوست : اخبارالزینبیات که در شرح حال زنان زینب نام است از اولاد ابوطالب . اخبارالمدینة، انساب آل ابی طالب . وی به سال 266 هَ . ق . درگذشت . (از ریحانة الادب ج 3 ص 66).

کلمات دیگر: