وادی است به یمامه در دیار بنی عوف بن کعب بن سعد بن زید مناه بن تعیم
عتک
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عتک. [ ع َ ] ( ع مص ) حمله نمودن در جنگ. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || آهنگ گَزیدن کردن اسب. || دوتا داشتن دست را برسینه. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( تاج العروس ).
عتک. [ ع َ ] ( ع اِ ) دهر. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). یقال مضی علیه عتک ؛ أی دهر. ( اقرب الموارد ).
عتک. [ ع َ ت َ ] ( ع مص ) خواهش نمودن و میل نمودن به سوی موضعی. || بزرگ ومهتر گردیدن زن. || استوار و راست کردن مقصد و مراد خود را. || سرخ شدن کمان از کهنگی. ( منتهی الارب ). || نیک ترش گردیدن شیر و نبیذ. || خشک گردیدن کمیز برران ناقه. || چفسیدن بوی خوش به کسی. || سیاست و حفاظت بلد را. || دو تا داشتن دست را بر سینه. || پاییدن و ثبات ورزیدن بر دلیل خود. || زدن کسی را و از زدن او باز نایستادن. ( منتهی الارب ).
عتک. [ ع َ ] ( اِخ ) وادیی است به یمامه در دیار بنی عوف بن کعب بن سعدبن زید مناةبن تمیم. ( از معجم البلدان ).
عتک. [ ع َ ] ( ع اِ ) دهر. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). یقال مضی علیه عتک ؛ أی دهر. ( اقرب الموارد ).
عتک. [ ع َ ت َ ] ( ع مص ) خواهش نمودن و میل نمودن به سوی موضعی. || بزرگ ومهتر گردیدن زن. || استوار و راست کردن مقصد و مراد خود را. || سرخ شدن کمان از کهنگی. ( منتهی الارب ). || نیک ترش گردیدن شیر و نبیذ. || خشک گردیدن کمیز برران ناقه. || چفسیدن بوی خوش به کسی. || سیاست و حفاظت بلد را. || دو تا داشتن دست را بر سینه. || پاییدن و ثبات ورزیدن بر دلیل خود. || زدن کسی را و از زدن او باز نایستادن. ( منتهی الارب ).
عتک. [ ع َ ] ( اِخ ) وادیی است به یمامه در دیار بنی عوف بن کعب بن سعدبن زید مناةبن تمیم. ( از معجم البلدان ).
عتک . [ ع َ ] (اِخ ) وادیی است به یمامه در دیار بنی عوف بن کعب بن سعدبن زید مناةبن تمیم . (از معجم البلدان ).
عتک . [ ع َ ] (ع اِ) دهر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). یقال مضی علیه عتک ؛ أی دهر. (اقرب الموارد).
عتک . [ ع َ ] (ع مص ) حمله نمودن در جنگ . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || آهنگ گَزیدن کردن اسب . || دوتا داشتن دست را برسینه . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (تاج العروس ).
عتک . [ ع َ ت َ ] (ع مص ) خواهش نمودن و میل نمودن به سوی موضعی . || بزرگ ومهتر گردیدن زن . || استوار و راست کردن مقصد و مراد خود را. || سرخ شدن کمان از کهنگی . (منتهی الارب ). || نیک ترش گردیدن شیر و نبیذ. || خشک گردیدن کمیز برران ناقه . || چفسیدن بوی خوش به کسی . || سیاست و حفاظت بلد را. || دو تا داشتن دست را بر سینه . || پاییدن و ثبات ورزیدن بر دلیل خود. || زدن کسی را و از زدن او باز نایستادن . (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: