( صفت ) ملحدی که همه چیز را مباح شمرد و ارتکاب محرمات را روا داند : نیم شب هر شبی بخان. خویش آید و صدا باحتی در پیش ( حدیقه. )
اباحی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
اباحی. [ اِحی ی ] ( ع ص نسبی ) ملحدی که همه چیز را مباح شمرد.
فرهنگ عمید
= اباحتی
اباحتی#NAME?
کلمات دیگر: