( صفت ) دارای رحمت بخشایش کننده بخشاینده بخشایشگر .
با رحمت
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بارحمت. [ رَ م َ ] ( ص مرکب ) دارای رحمت. بخشایش گر. بخشایش کننده :
وگر بارت ندادند اندرین در
بر ایشان ابر بارحمت مباراد.
وگر بارت ندادند اندرین در
بر ایشان ابر بارحمت مباراد.
ناصرخسرو.
رجوع به «با» شود.کلمات دیگر: