نزهه الزاهد

نُزهه الزاهد و نهزه العابد اثری است ادبی و دعایی که در آن به توضیح یا ترجمه کلمات پیشوایان شیعه پرداخته شده است. این کتاب، از جمله کهن ترین کتاب های دعایی شیعه به شمار می رود که به لحاظ توضیحات پارسی و نیز تنظیم و تبویب و اختصار، حائز اهمیت بوده و گویای نفوذ تشیّع امامی در ایران قرن ششم و هفتم است. نویسنده کتاب در قرن ششم می زیسته است. این کتاب در سال ۱۳۴۳ هجری شمسی توسط رسول جعفریان ترجمه و تصحیح شده است.
مصحح کتاب در مقدمه به هدف نویسنده اینگونه اشاره دارد: «مهم ترین راهی که بزرگان اخلاق برای رسیدن به شناخت و دوری از گناهان به آن سفارش کرده اند و پیرامون آن آیات و روایات بسیاری وجود دارد، مراقبت و مواظبت از نفس است. در کتاب حاضر، نگارنده در شانزده فصل به این موضوع پرداخته و راه های مختلف مراقبت از نفس و دوری از گناه را برشمرده است. از جمله سرفصل های کتاب عبارت اند از: وظایف دوستداران و شیعیان امام حسین؛ داشتن خلوص نیت؛ علت نحس بودن ماه صفر؛ اعمال روز اول ماه ربیع الاول؛ نقش امامان در قضای حوائج؛ گناهان خفی و پنهانی؛ نهایت گمراهی در عصر جاهلیت؛ مناجات شعبانیه؛ شرایط دعا؛ اعمال شب قدر؛ زکات فطره؛ سعی در اخلاص به فضیلت عید غدیر و مشروح رویداد مباهله.»