شکستن چیزی را بی جدایی یا بریدن چیزی را .
فصم
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فصم. [ ف َ ] ( ع مص ) شکستن چیزی را بی جدایی. ( منتهی الارب ). شکستن بی جدا کردن.( مصادر اللغه زوزنی ) ( از اقرب الموارد ). || بریدن چیزی را. ( از اقرب الموارد ). || ویران شدن خانه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
شکستن. قطع کردن. «فَصَمَ الشَّیْءَ: کَسَّرَهُ مِنْ غَیْرِ بَیْنُونَةٍ - فَصَمَ الشَّیْءَ: قَطَعَهُ». انفصام: قطع شدن. . هر که به طغیانگر کفر ورزیده و به خدا ایمان آورد به دستگیرهای چنگ زده که قطع شدن ندارد. در نهج البلاغه خطبه 107 در وصف آتش آخرت فرموده: «لاتُفْصَمُ کُبُولُها» زنجیرهایش قطع نمیشود این کلمه فقط یکبار در قرآن آمده است.
شکستن. قطع کردن. «فَصَمَ الشَّیْءَ: کَسَّرَهُ مِنْ غَیْرِ بَیْنُونَةٍ - فَصَمَ الشَّیْءَ: قَطَعَهُ». انفصام: قطع شدن. . هر که به طغیانگر کفر ورزیده و به خدا ایمان آورد به دستگیرهای چنگ زده که قطع شدن ندارد. در نهج البلاغه خطبه 107 در وصف آتش آخرت فرموده: «لاتُفْصَمُ کُبُولُها» زنجیرهایش قطع نمیشود این کلمه فقط یکبار در قرآن آمده است.
wikialkb: ریشه_فصم
کلمات دیگر: