کلمه جو
صفحه اصلی

سلف صالح

دانشنامه عمومی

سلف یا سلف صالح (عربی: السلف الصالح) به معنی پیشگامان درستکار و عادل است. در اصطلاح خاص اسلامی، سلف به سه گروه زیر اطلاق می شود.
صحابه: (عربی: الصحابه، «یاران پیغمبر اسلام») به معنی کسانی است که محمد را دیده و در زمان حیات او، دین اسلام را پذیرفته اند. کسانی چون عبدالله بن ابی که نفاق آن ها در زمان محمد، پدیدار گشته است، جزو صحابه محسوب نمی شوند. صحابه معمولاً به دو گروه انصار و مهاجرین تقسیم بندی می شوند. به زنان صحابه لفظ صحابیات اطلاق می شود.
تابعین: (عربی: التابعین، «پیروی کنندگان») به کسانی که زمان حیات محمد را درک نکردند اما صحابه محمد را دیده و در زمان حیات آن ها دین اسلام را پذیرفته اند، و در حال ایمان مرده اند، لفظ تابعی اطلاق می شود.
تابع تابعین: (عربی: تابع التابعین، «پیروی کنندگان از پیروی کنندگان») به کسانی که زمان حیات محمد و صحابه را درک نکردند اما تابعین را دیده و دین اسلام را از تابعین فراگرفته اند لفظ تابع تابعین اطلاق می شود.
اقتدا به سلف صالح و پیروی از ایشان از اصول اعتقادی اهل تسنن است با این تفاوت که اهل سنت اعتقاد به عدل صحابه دارند اما تابعین را عادل نمی دانند. اقتدا به سلف صالح در نظر اهل سنت به معنی پیروی کورکورانه است. از ابوحامد محمد غزالی نقل شده است که: «آنچه از پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم به ما رسید آن را به سر و دیده گرفتیم، آنچه از صحابه رسید بعضی گرفتیم و بعضی نهادیم، و اما آنچه از تابعین رسید، بدانید که ایشان برای خود کسی هستند و ما هم کسی هستیم»
تنها حدیثی که به اندیشه سلف صالح اشاره دارد از صحیح بخاری است که ابوسعید خذری از قول محمد پیامبر اسلام نقل کرده است که: «بهترین مردم این ها هستند در عصر من زندگی می کنند، و پس از ایشان کسانی که پس از اینان می آیند، و آن گاه کسانی که پس از آن خواهند آمد»
واژه سلف دو بار در قرآن ذکر شده است.


کلمات دیگر: