الهی

رجل الدین , سماوی

( ندا ) ای خدای من . خدای من . خدایا . الهی مرا تمتع دنیایی هیچ چیز باقی نمانده است . توضیح هم در دعا و هم در نفرین استعمال شود .
عبدالله

(اِ لا ) [ ع - فا. ] (ص نسب . ) = الاهی : منسوب به الله، خدایی .

الهی. [ اِ لا ] ( ع منادا، صوت ) مرکب از «اله » که اسم ذات حق تعالی است و یاء متکلم ، پس معنی مجموع اله من است. ( از غیاث اللغات ) ( از آنندراج ). این لفظ را در مقام ندا گویند و حرف ندا را اغلب حذف کنند. خدایا. ربی. خدای من : الهی عبداﷲ را از سه آفت نگاه دار، از وساوس شیطانی و از هواجس جسمانی و از غرور نادانی. ( خواجه عبداﷲ انصاری ). الهی بساز کار من و منگر به کردار من... ( خواجه عبداﷲ انصاری ). الهی اگر بهشت چون چشم و چراغ است بی دیدار تو درد و داغ است. ( خواجه عبداﷲ انصاری ).
الهی از دل خاقانی آگهی که در او
خزانه خانه عشق است در بمهر رضا.خوش است این پسر وقتش از روزگار
الهی همه وقت او خوش بدار.الهی غنچه امید بگشا
گلی از روضه جاوید بنما. || گاه از جهت تیمن و تبرک بدان ابتدا کنند خاصه در وقت مناجات و التماس دعا. || گاه پس از آن ( الهی ) این عبارت تقدیر کنند که لایق بحال وی آن است که در حق وی چنان دعا کنند که کذا کذا. ( ازآنندراج ). در تداول عامه ، یعنی خدا کند. خدا کناد. بحق خدا. امید است. ای کاش. کاشکی : الهی فال زینب راست باشد. الهی قربانت بروم.
هر آن سینه کو داغ عشقی ندارد
الهی بروز گریبان نشیند.بغیبت هرکه حق آشنایی را نگه دارد
الهی هر کجا باشد خدا باشد نگهدارش .

---

الهی. [ اِ لا ] ( ص نسبی ) خدایی. ربانی. الوهی. مرکب از «اله »نام حق تعالی و یاء نسبت چنانکه در عبارت «حکم الهی اینچنین بود» و کسانی که این یا را از نفس کلمه دانند بخطا رفته اند. ( از غیاث اللغات ) ( از آنندراج ). منسوب به اله ، در ترکیباتی از قبیل حکمت الهی ، علم الهی ، احکام الهی ، رحمت الهی ، توفیق الهی ، قوانین الهی ، وحی الهی ، درگاه الهی ، تأیید الهی و جز آن بسیار استعمال میشود : امیرالمؤمنین در نعمت و راحت ترزبانست بشکر الهی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 308 ).
پیغمبری ای بیخردان ملک الهی است
از ملکت قیصر به وز ملکت خاقان.او سرو جویبار الهی و نفس او
چون سرو در طریقت هم پیر و هم جوان.زهی دارنده اورنگ شاهی
حوالتگاه تأیید الهی.

۱. خدایی.
۲. خداشناس.
۱. ای خدای من، خدایا.
۲. [عامیانه] امیدوارم: الهی موفق شوم.