مشت زن

ملاکم

( صفت ) ۱ - آنکه با مشت زند : غلام آبکش باید و خشت زن بود بند. نازنین مشت زن . ( گلستان ) ۲- قوی پرزور . ۳- بوکس باز بکسور .
آنکه با مشت میزند و صدمه و آسیب میرساند

(مُ. زَ ) (اِفا. ) کسی که ورزش مشت زنی را انجام می دهد، بوکسور.

مشت زن. [ م ُ زَ ] ( نف مرکب ) آن که با مشت می زند و صدمه و آسیب می رساند. ( ناظم الاطباء ). که سر پنجه قوی دارد. که با مجموع انگشتان گره کرده دیگری را زخم زند. که مشت زدن حرفه اوست. || غلام نازنین که خواجه را مشت زند. ( آنندراج ). که عمل مشت و مال را بعهده گیرد :
غلام آبکش باید و خشت زن
بود بنده نازنین مشت زن.و رجوع به مشت زدن معنی دوم شود.
- امثال :
مشت زن دیگر است و تیغزن دیگر. ( از مجموعه امثال چ هند از آنندراج ).
|| کشتی گیر، چه معمول کشتی گیران است که قبل از کشتی بر دوش و بازوی خود مشت زنی کنند تا بدن سخت و استوار شود. ( غیاث ) ( آنندراج ). || کشتی گیر و پهلوانی که در کشتی گرفتن مشت می زند. ( ناظم الاطباء ). مشت باز : مشت زنی را حکایت کنند که از دهر مخالف به فغان آمده بود. ( گلستان ).
یکی مشت زن بخت و روزی نداشت
نه اسباب شامش مهیا نه چاشت.مهابتی از مشت زن در دل گرفتند. ( گلستان ). و رجوع به مشت باز شود.

۱. (ورزش ) کسی که ورزش بوکس می کند، بوکسور.
۲. کسی که با مشت می زند.
۳. [قدیمی] زورآزما.

{boxer, boxeur (fr. )} [ورزش] ورزشکاری که با استفاده از مشت به مبارزه با ورزشکار دیگر بپردازد

بوکسر