ذوالبحرین

شعر که آنرا در دو بحر توان خواند .

( ~. بَ رَ ) [ ع . ] (اِمر. ) شعری که دارای دو بَحر شعری باشد.

ذوالبحرین. [ ذُل ْ ب َ رَ] ( ع ص مرکب ) شعر که آن را در دو بحر توان خواند:
بیاض عارض تو در سواد طره پرخم
بسان غره روز است طالع از شب پرچم.
که آن را هم به بحر مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن و هم به بحر:مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن توان خواندن. و اهلی را منظومه ای است به نام سحر حلال به دو بحر و دو قافیه :
ساقی از آن باده منصور دم.