هرمان هسه

هِرمان هِسِه (به آلمانی: Hermann Hesse) (زادهٔ ۲ ژوئیهٔ ۱۸۷۷ - درگذشتهٔ ۹ اوت ۱۹۶۲ میلادی) ادیب، نویسنده و نقاش آلمانی-سوییسی و برندهٔ جایزهٔ نوبلِ سال ۱۹۴۶ در ادبیات.
کلاین و واگنر Klein und Wagner/۱۹۱۹
آخرین تابستان کلینگزور Klingsors letzter Sommer/۱۹۱۹
وی در ۲ ژوئیهٔ ۱۸۷۷ در شهر کالو (Calw) واقع در استان بادن-وورتمبرگ زاده شد. پدر هرمان هسه مدیریت مؤسسه انتشارات مبلغین پروتستان را به عهده داشت. مادرش دختر هندشناس معروف، دکتر «هرمان گوندرت» و مدیر اتحادیه ناشران کالو بود. کتاب خانه بزرگ پدربزرگ و شغل پدر، اولین باب آشنایی هرمان هسه جوان با ادبیات بود. از طریق پدر و مادرش که مبلغان مذهبی در هندوستان بودند، به جهان بینی و تفکرات فلسفی هند دست یافت. او که از اوان جوانی دارای روحی حساس و ضربه پذیر بود، در مقابل نابرابری های جامعه و تضاد درونی با پدر و مادرش، در سن پانزده سالگی از مدرسه کلیسائی ماول برون(جایی که صحنه و فضای قرون وسطایی داستان او نارتسیس و گولدموند را فراهم آورد) که بورس تحصیلی در رشته الهیات پروتستانتیسم را از آن داشت، فرار کرد. بعد از فرار دچار افسردگی حادی شد که والدینش او را در بادبول تحت نظر جن گیر مدرنی قرار دادند که سرانجام آن اقدام به خودکشی بود در نتیجه او را به آسایشگاه کودکان عقب افتاده ذهنی در اشتتن فرستادند سپس در کانشتات یک دورهٔ یکسالهٔ را آغاز و چندی بعد در شهر کالو به کارآموزی در یک کارگاه ساعت سازی مخصوص برج های کلیسا، مشغول و پس از اتمام این دوره در شهر توبینگن در رشته کتابفروشی به مدت سه سال، (۱۸۹۵ - ۱۸۹۸ میلادی) به کارآموزی پرداخت. سرگرمی دلخواه هسه در اوقات فراقت نقاشی و باغبانی بود. کارهای آبرنگ او دو نوع سبک متفاوت دارند واقع گرایانه و تخیلی. پس از موفقیت رمان پتر کامنتسیند وی با ماری برنولی، که گویی از میان یکی از اشعار نخستین هسه بیرون آمده بود، ازدواج کرد. وی که دختر خانواده ای سرشناس از ریاضیدانان بازل و نه سال یزرگتر از هسه بود و آثار شومان وشوپن را زیبا می نواخت و تا سال (۱۹۱۲ میلادی)زندگی مشترک خود را ادامه دادند. هسه در سال (۱۹۱۲ میلادی) به سوییس مهاجرت و در سال (۱۹۲۳ میلادی) تابعیت آن کشور را پذیرفت و در همین زمان برای بار دوم ازدواج کرد. وی در سال ۱۹۳۱ یک سال پس از انتشار انتشار نارتسیس و گولدموند برای بار سوم با خانم نینون آوسلندر ازدواج کرد. هرمان هسه به عنوان پرخواننده ترین نویسندهٔ اروپایی در قرن بیستم شناخته شده است.
رضا نجفی در کتاب شناختی از هرمان هسه می گوید: «هسه از هنگام تولد در کالو و نزدیک جنگل سیاه تا هنگام مرگ در مونتانیولا در کنار دریاچه لوگانو، هرگز از طبیعت جدا نبود و تأثیر طبیعت را نمی باید در آثار هسه دست کم گرفت.» به گفته این منتقد، شباهت و همانندی جغرافیایی و طبیعت سوییس با ناحیه شواب (زادگاه هسه) در آلمان او را به پدیده مرزهای سیاسی بی اعتقاد ساخت و به مخالفت با ناسیونالیسم آلمانی برانگیخت. طبیعت آشنای سوییس مهاجرت را برای او ممکن کرد و با انزوا گزیدن در طبیعت آفرینش ادبی هسه به ثمر رسید.
هرمان هسه به خاطر قدرت استعداد نویسندگی و شکوفایی اندیشه و شجاعت ژرف در بیان اندیشه های انسان مداری و سبک عالیِ نگارش، به دریافت جایزهٔ نوبل در شاخهٔ ادبیات نایل شد.

هرمان هسه (۲ ژوئیه ۱۸۷۷–۹ اوت ۱۹۶۲) نویسندهٔ آلمانی-سوییسی و برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات در کالو (بادن-وورتمبرگ) متولد و در تسین سوییس درگذشت.
• «اوج تمام شوخ طبعی ها به جایی ختم می شود که انسان خویشتن خویش را نیز به مسخره می گیرد.» -> گرگ بیابان
• «تا هرچه بیشتر «ممکن ها» خلق شوند، بی وقفه باید به بررسی «غیرممکن ها» پرداخت.» -> بازی تیله های شیشه ای
• «در غروب جوانی، نفس پرستی به پایان می انجامد؛ در طلوع پیری، خدمت به خلق آغاز می گردد.» -> گرترود
• «راهی را که برگزیدم به کدامین سوی رهنمونم خواهد بود؟ چه راه جنون آمیزی و چه ناهموار است این راه، مگر به بیراه ام کشاند. بگذار تا به هر ناکجاآبادی که می خواهد ببرد، من این ره را می پویم.» -> سیدارتا
• «لطافت، نیرومندتر از سختی، آب قوی تر از صخره و عشق تواناتر از بی رحمی است.» -> سیدارتا
• «مردان بزرگ در نظر جوانان مانند کشمش های روی کیک تاریخ هستند.» -> بازی تیله های شیشه ای
• «نصیب ما از جامعهٔ بشری بیماری روح خراش تکنیک و ناسیونالیسم است.» -> سرلوحهٔ ورودی موزهٔ هسه در کالو
• «یک معلم، حضور ده تا کره خر را در کلاس درس، به یک دانش آموز با نبوغ ترجیح می دهد. درواقع حق با اوست چون وظیفه او پرورش روح استعداد و نبوغ نیست، بلکه باید حساب دان، لاتین شناس و افراد مؤمن تحویل دهد.» -> زیر چرخ
• «افراد شجاع و باشخصیت همیشه از نظر دیگران گمراه کننده و فاسد هستند.»• «بر گام های برداشته شده و بر مرگ های به وقوع پیوسته نباید اسف خورد.»• «من کتاب های هسه را با کنجکاوی و تحیر تمام، خواندم. این مرد نه تنها یک شخصیت برجسته رومانتیک، معرفی شدهٔ آمریکایی ها است، بلکه نویسنده ای عاقل و قابل اعتمادی نیز می باشد.» -> پیتر هانکه