درویدن

کدس

درودن، بریدن گیاههاازروی زمین باداس
( مصدر ) بریدن غله و علف از روی زمین درو کردن .
درودن درو کردن غله و علف و جز آن حصد حصاد کردن

(دِ رَ دَ ) (مص م . ) درو کردن .

درویدن. [ دِ رَ دَ ] ( مص ) درودن. ( آنندراج ). درو کردن غله و علف و جز آن. ( ناظم الاطباء ). حصد. حصاد. بدرودن. بدرویدن. حصاد کردن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). و رجوع به درودن شود :
ای خواجه با بزرگی اشغال چی ترا
برگیر جاخشوک و برو می درو حشیش .همه تر و خشکش همی بدرود
اگر لابه سازی همی نشنود.روان تو شد بآسمان در بهشت
بداندیش تو بدرود هرچه کشت.همان بر که کاری همان بدروی
سخن هرچه گوئی همان بشنوی.نگر تا چه کاری همان بدروی
سخن هرچه گوئی همان بشنوی.تو زین هرچه کاری پسر بدرود
زمانه زمانی ز کین نغنود.بلا و نعمت و اقبال و مردمی و ثنای
بری و آری و توزی و کاری و دروی.ابری بیامدی و آن کشت را سیراب کردی چون به درو رسیدی بادی برآمدی و آن را بدرویدی. ( قصص الانبیاء ص 131 ). مردی را دیدند که کشت سبز می درود، پیشتر رفتند. ( قصص الانبیاء ص 171 ). پیری را دیدند که کشت می دروید بعضی رسیده و بعضی نارسیده. ( قصص الانبیاء ص 171 ).
آنچه خواهی که ندرویش مکار
آنچه خواهی که نشنویش مگوی.خار مدرو تا نگردد دست و انگشتان فگار
کز نهال و تخم تتری کی شکر خواهی چشید.چو همی بدرود این سفله جهان کشته خویش
بی گمان هرچه که من نیز بکارم دروم.کسی کش تخم جو در کار دارد
ز جوگندم نیارد بدرویدن.گردون چو مرغزار و مه نو بر او چو داس
گفتی و آفتاب همی بدرود گیا.تا چو بنفشه نفست نشنوند
هم به زبان تو سرت ندروند.اگر خار کاری سمن ندروی.دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر
کای نور چشم من بجز از کشته ندروی.اصطرام ؛ درویدن کشت را و درویدن درخت را و بریدن. شرق ؛ درویدن ثمره را و چیدن. صرم ؛ درویدن خرمابن را. ( از منتهی الارب ).

بریدن گیاهان از روی زمین با داس یا ماشین درو، درو کردن.

( دِروَیدِن ) در آمدن؛ بیرون آمدن؛ پیاده شدن