اینترنت

اینترنت (به انگلیسی: Internet) (مخفف interconnected network شبکه به هم پیوسته) را باید بزرگ ترین سامانه ای دانست که تاکنون به دست انسان طراحی، مهندسی و اجرا شده است. ریشهٔ این شبکهٔ عظیم جهانی به دههٔ ۱۹۶۰ بازمی گردد که سازمان های نظامی ایالات متحدهٔ آمریکا برای انجام پروژه های تحقیقاتی برای ساخت شبکه ای مستحکم، توزیع شده و باتحمل خطا سرمایه گذاری نمودند. این پژوهش به همراه دوره ای از سرمایه گذاری شخصی بنیاد ملی علوم آمریکا برای ایجاد یک ستون فقرات اینترنت جدید، سبب شد تا مشارکت های جهانی آغاز گردد و از اواسط دههٔ ۱۹۹۰، اینترنت به صورت یک شبکهٔ همگانی و جهان شمول در بیاید. وابسته شدن تمامی فعّالیت های بشر به اینترنت در مقیاسی بسیار عظیم و در زمانی چنین کوتاه، حکایت از آغاز یک دوران تاریخیِ نوین در عرصه های گوناگون علوم، فناوری، و به خصوص در نحوه تفکّر انسان دارد. شواهد زیادی در دست است که از آنچه اینترنت برای بشر خواهد ساخت و خواهد کرد، تنها مقدار بسیار اندکی به واقعیت درآمده است.
پیدایش اینترنت
اینترنت در ایران
وب معنایی
خدمات وب
تاریخ اینترنت
مقیاس پذیری
وب پنهان
قابلیت دسترسی وب
تکه کلام های اینترنتی
کسب و کار اینترنتی
اینترنت سامانه ای جهانی از شبکه های رایانه ای به هم پیوسته است که از پروتکلِ «مجموعه پروتکل اینترنت» برای ارتباط با یکدیگر استفاده می کنند. به عبارت دیگر اینترنت، شبکهٔ شبکه ها است که از میلیون ها شبکه خصوصی، عمومی، دانشگاهی، تجاری و دولتی در اندازه های محلی و کوچک تا جهانی و بسیار بزرگ تشکیل شده است که با آرایه وسیعی از فناوری های الکترونیکی و نوری به هم متصل شده اند. اینترنت در برگیرنده منابع اطلاعاتی و خدمات گسترده ای است که برجسته ترین آن ها وب جهان گستر و رایانامه هستند.
سازمان ها، مراکز علمی و تحقیقاتی و موسسات متعدد، نیازمند دستیابی به شبکه اینترنت برای ایجاد یک وبگاه، دستیابی از راه دور وی پی ان، انجام تحقیقات یا استفاده از سیستم رایانامه، هستند.بسیاری از رسانه های ارتباطی سنتی مانند تلفن و تلویزیون نیز با استفاده از اینترنت تغییر شکل داده اند ویا دوباره تعریف شده اند و خدماتی جدید همچون صدا روی پروتکل اینترنت و تلویزیون پروتکل اینترنت ظهور کردند. انتشار روزنامه نیز به صورت وبگاه، خوراک وب و وب نوشت تغییر شکل داده است. اینترنت اشکال جدیدی از تعامل بین انسان ها را از طریق پیام رسانی فوری، تالار گفتگو و شبکه های اجتماعی به وجود آورده است.
در اینترنت هیچ نظارت مرکزی چه بر امور فنّی و چه بر سیاست های دسترسی و استفاده وجود ندارد. هر شبکه تشکیل دهنده اینترنت، استانداردهای خود را تدوین می کند. تنها استثنا در این مورد دو فضای نام اصلی اینترنت، نشانی پروتکل اینترنت و سامانه نام دامنه است که توسط سازمانی به نام آیکان مدیریت می شوند. وظیفه پی بندی و استانداردسازی پروتکل های هسته ای اینترنت، IPv4 و IPv6 بر عهده گروه ویژه مهندسی اینترنت است که سازمانی بین المللی و غیرانتفاعی است و هر فردی می تواند در وظایفشان با آن مشارکت کند.

اینترنت (Internet)
مجموعه ای از شبکه های رایانه ایکه به وسیله گذرگاه هاییبه یکدیگر متصل شده اند. در واقع وظیفه گذرگاه انتقال داده هاو تبدیل پیغام هابراساس یک پروتکل شبکه ای(شبکه ارسال کننده داده ها) به پروتکل های دیگر (شبکه های دریافت کننده داده ها) است.

اینترنت سامانهٔ جهانی از شبکه های رایانه ای پیوسته است که به میلیاردها دستگاه در سراسر جهان با بهره گیری از مجموعهٔ پروتکل اینترنت (TCP / IP) کار می کند.
• «هنگامی که بیشتر مردم برای اولین بار با اینترنت مواجه شدند به نظرشان ایده ای فوق العاده بود که می توانست همگان را به عنوان ساکنان یک سیاره گردهم بیاورد و همگان می توانستند از یکدیگر بیاموزند. در دوران رواج و شکوفایی اینترنت به نظر می رسد که این ابزار جدید تنها برای سفارش دادن غذای سگهای خانگی مناسب است. ویکیپدیا اما نوعی نگاه را نمایندگی می کند که از این ابزار فوق العاده برای نزدیک کردن مردم به یکدیگر استفاده می کند. دانش را به اشتراک می گذارد و به دنبال این است که مردم یکدیگر را درک کنند و از جهان آگاه شوند. خوب، این امری فوق العاده و مفرح است که ما در پی انجام آن هستیم و در این راستا حرکت می کنیم.» -> جیمی ولز
• «اینترنت فرصت های زیادی جهت دیدار و همکاری های همگانی فراهم می کند. اینترنت می تواند با ما را به یکدیگر نزدیک سازد و ارتباط به شکل جدید آن می تواند مردم را با یکدیگر متحد سازد. اینترنت می تواند در نشر پیام الهی و ایجاد تفاهم کمک های شایانی کند... اینترنت می تواند منجر به انزوای انسان ها از نزدیکان و همسایگانشان شود.» -> پاپ فرانسیس
• «استفاده از ظرفیت های آنلاین برای برقراری ارتباط میان دین باوران به این معنی است که تأیید کنیم دیگران هم چیزهای ارزشمندی برای گفتن دارند؛ نه به این معنی که عقاید خود را سرزنش کنیم، بلکه تصدیق کنیم که عقاید ما تنها دیدگاه های معتبر موجود در جهان نیستند». -> پاپ فرانسیس
• «رایانه ها، گفتگوهای متنی، شبکه های اجتماعی و گپ زنی ها کاملاً می تواند شکلی از ارتباطات انسانی باشد.» -> پاپ فرانسیس
• «پیدایش و گسترش اینترنت، گشایشی بزرگ برای بشریت و نه فقط برای دنیای فناوری است. ارتباطات دیجیتال در عصر امروز باید مانند مرهمی بر دردهای انسانی باشد، یا همچون شرابی ناب که به قلب انسان آرامش می دهد.» -> پاپ فرانسیس
• «میزان مطالعه و کتابخوانی در تمام کشورهای دنیا با کاهش قابل توجهی مواجه است، چرا که مردم به منبعی به نام اینترنت دسترسی دارند و از آن طریق به پاسخ سئوالات خود می رسند.» -> مجید انتظامی
• «در هر حوزه ای که بخواهید می توان بهترین و کامل ترین مطالب را از طریق فناوری دیجیتال به دست آورد؛ بنابراین مردم در این مورد احساس بی نیازی می کنند. وقتی اینترنت دارید، جهان اطلاعات در خدمت شماست. حتی تمام روزنامه ها را به صورت آنلاین مطالعه می کنید؛ بدون پرداخت هزینه برای رفت و آمد و خود روزنامه. طبیعتاً جوانان نیز در سراسر دنیا به این فناوری گرایش پیدا کرده اند.» -> مجید انتظامی
• «ویکی پدیا در حقیقت نوعی ذهنیت مشترک اجتماعی اینترنتی است. در جامعه های نانویسا، ذهنیتها شفاهی است. در جامعه های نویسا ذهنیت ها بیشتر کتبی است و نشر مکتوب به آنها شکل می دهد. در عصر اینترنت و ارتباطات جهانی، در دهکدهٔ جهانی نوع تازه ای از ذهنیت عمومی و مشترک دارد شکل می گیرد که ویکی پیدیا از مصداق های بارز آن است. البته اطلاعات مندرج در ویکی پدیا در همهٔ موارد درست نیست. از دیدگاه دانشنامه نگاری، اطلاعات درست به منبع و سند و به تحقیق متکی است. اظهار نظر و رأی و عقیده و انتقال اطلاعات شفاهی برای دانشنامه نگاران سندیت ندارد.» -> عبدالحسین آذرنگ
• «اگر دست من باشد دانشنامه ها را در وهلة اول اینترنتی می کنم و در قدم بعدی به کار سرعت می دهم. انباشت الکترونیکی اطلاعات در عین حال به شما امکان می دهد ویراست های مختلفی برای مخاطبان وکاربردهای متفاوت در انواع فرمت ها منتشرکنید که شاید به بازگشت بخشی از هزینه ها هم کمک کند.» -> عبدالحسین آذرنگ
• «گاهی برای یافتن چیزی که به خواندن اش بیرزد، مدت ها باید وبگردی کرد.» ۲۷ اوت ۲۰۰۵/ ۵ شهریور ۱۳۸۴؛ در گفت وگو با ایسنا -> داریوش آشوری
• «اینترنت به خودی خود هیچ کاری نمی تواند بکند؛ درعین حال، بدون اینترنت هم هیچ کاری از پیش نمی رود.»• «روشن است که اینترنت در حال ازبین بردن گرایش های «متمرکز و سر موقع» رسانه های قدیمی است که در آنها زمان گسسته و منفصل است. این گرایش ها جای خود را داده اند به «توجه پیوسته و ناکامل» و پراکنده کردن مداوم توجه میان پلتفرم ها و رسانه های مختلف.»• «آن فضای عمومی که رادیو و تلویزیون به نمایش می گذاشتند جایش را به یک نوع خودتنهاانگاری (solipsism) شبکه ای داده است.» «در مصاحبه با Ceasefire Magazine»؛ ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۰/ ۸ مهر ۱۳۸۹ -> مارک فیشر