دوابخش

دوا بخشنده . چاره گر .

دوابخش. [ دَ ب َ ] ( نف مرکب ) دوابخشنده. چاره گر. معالج. شفابخش :
که ای محراب چشم نقش بندان
دوابخش درون دردمندان.فریبنده چشمی جفاجوی و تیز
دوابخش بیمار و بیمارخیز.