گیاه و گلی که تنها دو برگ داشته باشد .
دوبرگی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دوبرگی. [ دُ ب َ ] ( ص نسبی ) گیاه و گلی که تنهادو برگ داشته باشد. || ( حامص مرکب ) نورستگی. چگونگی گیاه که کمی پس از دمیدن قسمت علیایش به دوپاره از هم جدا شود. ( یادداشت مؤلف ) :
سرشت نیک و بد پنهان نماند
توان دانست ریحان از دوبرگی.
سرشت نیک و بد پنهان نماند
توان دانست ریحان از دوبرگی.
سعدی.
دانشنامه عمومی
دوبرگی (نام علمی: Neottia ovata) نام یک گونه از سرده دوبرگی است.
wiki: تیره ثعلبیان است.
wiki: دوبرگی (سرده)
کلمات دیگر: