بزیر اوردن

( بزیر آوردن ) فرود آوردن بزمین افکندن .

( بزیر آوردن ) بزیر آوردن. [ ب ِ وَ دَ ] ( مص مرکب ) ( از: ب + زیر + آوردن ) فرود آوردن. بزمین افکندن. از بالا بپائین انداختن :
گرفت آن بر و یال گرد دلیر
که آرد مگر پهلوان را بزیر.بزیر آورد دشمنی را ز تور
درفشش ببالا برآرد ز دور.درخت تو گر بار دانش بگیرد
بزیر آوری چرخ نیلوفری را.