( صفت ) آنکه سبب خفتن فتنه و برقراری آرامش گردد .
فتنه نشان
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
( ~ . نِ ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) آرام - کنندة آشوب و غوغا.
لغت نامه دهخدا
فتنه نشان. [ ف ِن َ / ن ِ ن ِ ] ( نف مرکب ) آنکه باعث خفتن فتنه و برقراری آرامش گردد. آنکه فتنه را فرونشاند :
خشمت اندر سوز خصم و نهیت اندر شر خلق
فتنه آتش کش است و آتش فتنه نشان.
ای ز امن تو خفته فتنه ، ستان.
گفت ، ای شهریار فتنه نشان.
خشمت اندر سوز خصم و نهیت اندر شر خلق
فتنه آتش کش است و آتش فتنه نشان.
فرخی.
شاد باش ای مطاع فتنه نشان ای ز امن تو خفته فتنه ، ستان.
ابوالفرج رونی.
«فتنه » بنشست و برگشاد زبان گفت ، ای شهریار فتنه نشان.
نظامی.
رجوع به فتنه شود.فرهنگ عمید
آن که فتنه و آشوب را فرومی نشاند و آرامش را برقرار می سازد.
کلمات دیگر: