( اسم ) چوبی که بدان آرد گندم بریان کرده را که خواهند با چیزی آغشته کنند بر هم زنند و بشور انند مجدح کفچه .
دم بریده
دم بریده
کبچه
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(کَ چِ ) (اِ. ) نک کفچه .
لغت نامه دهخدا
کبچه . [ ک َ چ َ / چ ِ ] (ص ) دم بریده . (صحاح الفرس ). رجوع به کبجه شود.
کبچه. [ ک َ چ َ / چ ِ ] ( ص ) دم بریده. ( صحاح الفرس ). رجوع به کبجه شود.
کبچه. [ ک َ چ َ ] ( اِ ) چوبی باشد که بدان آرد گندم بریان کرده شده را که با چیزی آغشته کنند بر هم زنند و بشورانند و آن را به عربی مجدح گویند. ( برهان ). کفچ. کفچه. کپجه. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ): مجدح ؛ کبچه پِسْت شور. مخوض ؛ کبچ یا چیزی که بدان شراب را زنند تا آمیزد. ( منتهی الارب ).
کبچه. [ ک َ چ َ ] ( اِ ) چوبی باشد که بدان آرد گندم بریان کرده شده را که با چیزی آغشته کنند بر هم زنند و بشورانند و آن را به عربی مجدح گویند. ( برهان ). کفچ. کفچه. کپجه. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ): مجدح ؛ کبچه پِسْت شور. مخوض ؛ کبچ یا چیزی که بدان شراب را زنند تا آمیزد. ( منتهی الارب ).
کبچه . [ ک َ چ َ ] (اِ) چوبی باشد که بدان آرد گندم بریان کرده شده را که با چیزی آغشته کنند بر هم زنند و بشورانند و آن را به عربی مجدح گویند. (برهان ). کفچ . کفچه . کپجه . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ): مجدح ؛ کبچه ٔ پِسْت شور. مخوض ؛ کبچ یا چیزی که بدان شراب را زنند تا آمیزد. (منتهی الارب ).
فرهنگ عمید
= کفچه
کفچه#NAME?
کلمات دیگر: